ร่างบางถูกวางบนเตียงอย่างทะนุถนอม แทนทองจ้องมองคนตัวเล็กแล้วส่งยิ้มหวานให้เธอ
“นอนพักนะ เดี๋ยวผมจะนั่งเฝ้าเอง”
เสียงทุ้มนุ่มหูของแทนทองเอ่ยขึ้น พลางกุมมือเรียวมากุมไว้ ส่งสายตาให้อิงดาวอย่างรู้สึกเอ็นดู เขาไม่คิดว่าจะรู้สึกดีกับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้าได้เท่านี้มาก่อนเลย
“ไหนบอกมีอะไรจะให้ช่วย”
อิงดาวยิ้มอย่างมีเลศนัย จ้องมองคนตรงหน้าที่กำลังยิ้มบางๆ ให้เธออย่างอบอุ่น แววตาสดใสไร้กังวลกว่าเมื่อครู่
“ก็ช่วยนอนให้ผมดูแบบนี้ไง”
มือหนาลูบศีรษะของเธอเบาๆ พลางก้มหน้าจูบลงตรงหน้าผากมน แทนทองถึงกับต้องชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมตัวไป อิงดาวยังไม่ให้อภัยเขาเสียด้วยซ้ำ
“ขอ...ขอโทษ ผมลืมตัว”
สายตาหลุบต่ำ ทีท่าน่าขำของแทนทองทำให้อิงดาวหัวเราะชอบใจ นี่เขากลัวเธอโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ อิงดาวไม่อยากจะเชื่อว่าเธอสามารถสยบเสืออย่างแทนทองได้ ผู้หญิงกลางคืนที่เขาตราหน้า ตั้งแง่รังเกียจมาต
