JAYDA
HANGGANG sa nakarating na kami ng mall ay hindi na ito nagsalita at pinababa lang ako ng kotse. Nakasunod lang ako sa kan’ya sa bawat hakbang niya hanggang sa nakarating kami sa tapat mg isang restaurant na mukhang pagkakainan namin.
“Sir, mahal ata dito,” saad ko nang makaupo na kaming dalawa.
“It's okay. It's on me,” usal niya, akmang magsasalita ako nang agad niya ring putulin. “Walang kapalit kaya kumain ka lang,” habol niya bago itinaas ang kamay para magtawag ng waiter.
Nag-order lang siya ng pagkain at muling tumingin sa selpon niya na bahagya pang napapakunot ang noo habang ako naman ay nakanguso lang doon at nakatingin sa labas ng restaurant.
“How's the procedure? Hindi ba masakit?”
Agad na lumipat ang tingin ko dito nang marinig ko siyang magtanong. Nakatingin pa rin
