JAYDA
“GRABE, anak! Hindi ko akalain na babalik sa ganito kaganda ang mukha mo,” usal ni mama nang makarating ako sa bahay.
Kanina pa ako nandito at kanina pa rin na iyan ang sinasabi niya sa akin. Pati nga mga kapatid ko ay hindi rin makapaniwala, siguro dahil kilala nila na tamad akong alagaan ang sarili ko.
“Ma, opo… bumalik na sa dati, tama na po. Medyo move on na tayo,” usal ko na ikinatawa ni papa na katabi lang ni mama na bigla akong hinampas sa balikat.
Mahina lang naman iyon kaya imbes na indahin ko, tinawanan ko lang siya. Naiintindihan ko naman siya kung bakit ganyan siya e. Pero syempre mas okay kung magmove on na kami ‘di ba?
“Ikaw talaga! Naninibago lang ako dahil huling uwi mo dito ay halos hindi na kita makilala dahil sa dami ng pimples mo tapos ngayon magugulat na lan
