“โรงแรมย่านสุขุมวิท”
“แล้วลูกค้าเป็นใครที่ไหนจ๊ะป้า…?”
มีความกังวลเจืออยู่ในน้ำเสียงของจำปาอย่างเห็นได้ชัด
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน… แต่ลูกค้าทุกรายที่ติดต่อผ่านมาทางบุษบาราตรี ก็รับประกันได้อย่างหนึ่งว่าเองจะไม่โดนรุมโทรมแน่ๆ…”
จำปาแอบเป็นกังวลกับคำว่า ‘รุมโทรม’ ที่ได้ยินเมื่อครู่ ฟังดูน่าขนลุกขนพอง มันคงเป็นเหมือนฝันร้ายของผู้หญิงทุกคนที่ได้เจอ
แต่ป้าช้อยก็ให้ข้อมูลได้เพียงเท่านั้น ด้วยนโยบายการปกปิดข้อมูลของลูกค้าไว้เป็นความลับสุดยอด ทำให้บางครั้งแทบไม่รู้อะไรเลย แต่ก็ต้องเชื่อใจในการคัดกรองลูกค้าจากแม่เล้าของบุษบาราตรี
“เอ็งไปเตรียมตัวให้เรียบร้อย… เอ่อ…”
แกฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาด้วยความโลภ
“อะไรป้า…”
“คืนนี้สามคนเอ็งรับไหวมั้ย”
แกลืมไปว่าจำปายังใหม่เกินไปสำหรับกรณีนั้น
“ป้า…”
หญิงสาวอุทานเสียงหลงด้วยความตกใจ ก่อนจะส่ายหน้าพรืดตามมา
“เออน่ะ… ทำตกใจไปได้ ไม่ได
