"ชอบแล้วไงคะ ฮือๆ มันไม่ทันแล้ว"
"ทัน!"
พูดจบพี่หนาวก็ดึงฉันออกมาจากอ้อมกอด ก่อนจะค่อยๆก้มลงมาและลูบหัวฉันเบาๆช้าๆ ฉันน่ะ..แค่เห็นสายตาพี่หนาว ฉันก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว
เพราะอะไรรู้ไหม ถึงพี่หนาวจะไม่มีน้ำตาสักหยด ฉันก็รับรู้ได้ว่าเรากำลังเจ็บปวดไม่แพ้กัน
"ฮือๆ พี่หนาวไม่น่าคบกับมันเลย ฮือๆ มันบอกอันติงว่าลีอองต้องเป็นของมัน มันพูดได้ไง มันคบกับพี่อยู่นะ "
พี่หนาวหลับตาลงราวกับข่มอารมณ์ไว้ ก่อนที่ฉันจะรีบจับมือพี่ชายขึ้นมากุม แล้วถามทั้งน้ำตา
"พี่หนาวยังเศร้า..พี่หนาวรักมันใช่มั้ย? ผูกพันกับมันเหรอ? มันเลวนะพี่หนาว มันนอกใจพี่!"
ฉันกลายเป็นคนสติแตก กลายเป็นคนไม่พอใจทุกคนที่รู้สึกดีกับเจน ก็มันสมควร..ผู้หญิงแบบนี้ไม่ควรได้รับอะไรดีๆ แม้กระทั่งคนแสนดีอย่างพี่หนาว มันก็ไม่ควรได้!
ความขุ่นเคืองในใจกำลังโถมกระหน่ำ จากที่ไม่เคยโกรธแค้นใคร ตอนนี้ความรู้สึกมันอัดแน่นเต็มอก รวมถึงคนบางคนที่เป
