"เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างคะ ฝันร้าย เห็นภาพหลอนรึป่าว?"
ฉันส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่ค่ะ หลับสนิท..คงเป็นเพราะเหนื่อย"
"แล้วตอนนี้อยากทำอะไรเป็นอันดับแรกคะ?" พอจิตแพทย์ถามอีกครั้ง ฉันก็เงียบไปสักพัก ก่อนที่จะหยัดลุกจากเตียงขึ้นไปนั่งแทน
ทั้งคืนฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย คิดแต่เรื่องมะนาว..เพราะพ่อกับแม่ฉันบอกว่าเธอรู้ข่าว ก็รีบบึ่งไปช่วยที่ปั๊ม
และพอฉันกลับมา เธอก็หายไปแล้ว..
"อยากคุยกับเพื่อนค่ะ..." ฉันตอบเบาๆแล้วก้มหน้ามองมือที่เขี่ยไปมาบนตัก
"มีสิ่งที่กังวลใจ กับเพื่อนคนนี้เหรอคะ?" จิตแพทย์ถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล จนฉันพยักหงึกๆ..น้ำตาเอ่อเต็มสองตา ก่อนที่จะพยักหน้าช้าๆจนมันไหลลงมาอาบแก้ม
"ค่ะ...ฮึกๆ ฉันอยากขอโทษเธอ"
"อืม...งั้นนอนลงก่อนนะคะ หลับตาทำใจให้สบาย ได้ยินอะไรอย่าลืมตา แค่พูดและตอบก็พอ"
"ค่ะ"
แล้วฉันก็นอนลงอีกครั้ง..หลบตาตามที่หมอสั่ง จนสักพักในห้องเงียบสงัด ซึ่งฉันรู้สึกได้และได
