พอถึงห้องและเตียงนอน ข้าวที่แม่บ้านยกมา..ฉันไม่ได้แตะมันเลยสักเม็ด เพราะฉันเพลียจนหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ และตื่นมาอีกทีก็เช้า
และเช้าวันนี้เป็นวันที่โรงพยาบาลค่อนข้างวุ่นวายมาก ทุกคนไม่มีเวลามาแซวฉัน และพี่เกมส์ก็ไม่หยอด ฉันเลย เขาช่วยดูแลและทำหน้าที่พี่Internปกติ ที่ทั้งเร่งทั้งดุจนฉันแทบหูไหม้
แล้วเมื่อฉันหมุนเวียนไปแผนก ER(แผนกฉุกเฉิน) จ๊ะเอ๋กับมะนาวก็เกือบตาย เพื่อนสนิทที่กำลังวุ่นกับการช่วยพี่ๆพยาบาล ยืนเท้าสะเอวชี้หน้าฉันทันที!!
"เสร็จงาน ฉันกับแกมีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ!"
ฉันยืนยิ้มเจื่อนๆท่ามกลางเสียงร้องโอดโอยของผู้ป่วยในแผนก ก่อนจะใช้ความวุ่นวายฉิ่งหนีปัญหาแทน โดยการเดินไปช่วยเตียงฝั่งตรงข้าม
หลักๆแผนกฉุกเฉินนี้ มักมีเคสอุบัติเหตุเลือดสาดไม่ก็คนไข้ที่วิกฤตเข้ามา ซึ่งหมออย่างฉันต้องconsultคอยประเมินอาการ เพื่อหาแนวทางการรักษา และส่งเฉพาะทางต่อไป
และวันนี้โชคดีมาก ที่ความวุ่น
