Mira
GUSTO ko mang ubusin ang buong araw na ito sa pag iyak, pinigilan ko.
Para kay Papa. Dahil alam kong hindi niya gusto na makita akong ganito. He would want me to cherish all the moments I had with him when he was alive. Kahit na nauwi sa ganito ang lahat. Kunsuelo na lang sa aking malaman na wala siya diyan sa kabaong na nakikita namin ngayon.
Maganda ang pagkakaayos ng paligid. Maging ang mga favorite ni papa na mga bulaklak, which I thought was the perfect embodiment of my dad: here today, gone tomorrow.
It was ironic, really. Dahil kahit anong ganda ng bulaklak, may expiration pa din ito. Nalalanta. Parang si papa. Parang nakikita ko pa siyang nakatawa, punong-puno ng pag asa. The next, wala na siya. As much as papa had done in the past few years. No mat
