“รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะรุ้ง”
เดินเข้ามายื่นเสื้อคลุมให้เพื่อน รุ่งทิวาเงยหน้าขึ้นมอง ยิ้มให้นิดๆเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
“ขอบคุณนะ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจมาตลอด แต่ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วละเอื้อ”
พูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไปเงียบๆ เดินขึ้นมาชั้นที่ตัวเองทำงานอยู่ เดินเลยไปที่ห้องน้ำ จัดการทำความสะอาดเสื้อผ้าเท่าที่จะทำได้ เสร็จแล้วก็เดินกลับไปนั่งทำงานของตัวเอง ทำและครุ่นคิดเรื่องของตัวเองไปด้วย
สองชั่วโมงต่อมา
ก๊อกๆ
เสียงเคาะโต๊ะเบาๆ ทำให้ใบหน้าสวยเงยขึ้นมอง เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่ม ใบหน้าสวยใสก็แดงซ่านขึ้น วายุภักษ์ยิ้มให้นิดๆ มองสำรวจคนที่นั่งทำงานอยู่ คิ้วขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นรอยเปื้อนบนชุดบริเวณหน้าท้อง ลามขึ้นมาจนเกือบถึงหน้าอกอวบอิ่มที่ตัวเองชอบใจนักหนา
“คุณรุ้ง เป็นคนที่ชอบกินอาหารเลอะเทอะเหรอครับ?”
เขายังคงวางตัวเป็นเจ้านายได้อย่างแนบเนียน ถามพน
