แพรวา
ตอนนี้ฉันอยู่ที่พัทยาแล้วค่ะ พึ่งมาถึงโรงแรมเลย ตอนนี้กำลังลากกระเป๋าของตัวเองตามหลังท่านประธานที่เคารพที่ไม่ยอมพูดกับฉันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“สวัสดีครับคุณติณณภพ” ผู้ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาไหว้คุณติณณภพด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทันที
“ครับ” คุณติณณภพทักกลับสั้นๆ
“นี่ห้องที่เตรียมไว้ให้ครับ เชิญคุณติณณภพไปพักผ่อนก่อนนะครับ” ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะยื่นคีย์การ์ดห้องให้คุณติณณภพ แต่เดี๋ยวนะถ้าฉันดูไม่ผิดมันมีอันเดียวนี่
“ครับ ไปทำงานเถอะที่เหลือผมจัดการเอง แล้วคุณติณณภพก็หันไปบอกผู้ชายคนนั้นก่อนเค้าจะเดินออกไป ส่วนคุณติณณภพก็เดินนำไปทางลิฟท์แล้ว ทำให้ฉันต้องรีบเดินตามไปทันที
“เอ่อคุณติณคะ แล้วห้องของฉันล่ะ” ฉันถามคุณติณณภพออกไปทันที
“.....” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายที่ท่านเรียก ฉันได้แต่ยืนงงจนลิฟท์มา คุณติณณภพก็เดินเข้าลิฟท์ไป ฉันเลยเข้าตามไป
“คุณติณ คุณพูดกับฉันหน่อยสิคะ แล้วนี่จะ
