แต่การกอดแบบหวงของมองลูกน้องผู้ชายคนอื่นตาขวางเเละทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่ในทีนั้นทำให้นางไม่ไปยุ่มย่ามวุ่นวาย ทั้งที่โมโหเจ้าลูกชายคนโตหัวระเบิด
"เหวินเล่อ พาคนอื่นออกไปก่อน เดี๋ยวฉันคุยกับพวกเขาเอง" หันไปบอกลูกน้องมือขวาของชานป๋อเสียน พอบานประตูปิดลง แล้วมาดามเผิงก็มองไอ้ลูกชายตัวดีที่ไม่ยอมปล่อยชลนทีแม้ว่าอีกฝ่ายจะขืนตัวออกจากอ้อมกอดเขาเพียงใดก็ตาม "นี่มันอะไรกันป๋อเสียน"
"แม่คิดว่าอะไรล่ะครับ... แม่ส่งให้ผู้หญิงคนนี้มายั่วผม แล้วก็เข้ามาห้องผมตอนเธออยู่บนเตียงผม จะมีอะไรต่ออีกล่ะครับ เล่นต่อให้จบสิ ผมรออยู่"
"แม่ไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น หนูน้ำก็ด้วย... แต่แกล่วงเกินหนูน้ำไป แกต้องรับผิดชอบ"
เสียงประกาศิตของมารดา ทำให้ชานป๋อเสียนหัวเราะ
"คิดอยู่แล้วเชียว" เขาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ และได้ยินกันถ้วนทั่ว ยังไม่ทันที่ชลนทีจะปฏิเสธ เขาก็พูดขึ้นมาก่อน
"ผมไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้... ผ
