พอน้องสาวเดินพ้นออกจากห้องไปแล้วชลนทีก็นอนน้ำตาไหลเงียบๆ คนเดียว ที่ทำเป็นแกร่งเพราะอยากให้มันผ่านไปโดยไม่เรียกร้องอะไร แต่เอาจริงๆ แล้วเธอก็อ่อนแอเปราะบางเกินกว่าใครจะเข้าใจ...
เสียดายสิ่งที่หวงแหนมาตลอดชีวิตเพื่อเก็บไว้ให้คนที่รักในวันที่ได้แต่งงานก็เสียดาย แต่ก็ต้องทำเหมือนไม่มีอะไร...
เพราะไม่อยากถูกทำร้ายความรู้สึกไปมากกว่านี้ เธอเลยต้องฝืนแกล้งลืมทุกอย่างทั้งที่หัวใจบอบช้ำก็ต้องการการเยียวยา...
เสียงฉากที่อยู่กลางห้องพักคนไข้เลื่อนทำให้คนที่นอนน้ำตาไหลอยู่เงียบๆ อยู่หันไปมองอย่างตกใจ ตาเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าฉากพับได้รูปมังกรสีดำขนาดใหญ่สัญลักษณ์ของฮ่องกงดรากอนที่วางประดับอยู่ตอนแรกถูกเปิดเลื่อนออก ชลนทีอ้าปากค้างลืมว่ากำลังร้องไห้อยู่ทันทีเมื่อเห็นคนที่โผล่มาจากหลังฉาก ไม่รู้ว่าเขามาอยู่ในห้องนี้นานแค่ไหนแล้ว แต่ก็คงนานพอที่จะได้ยินเธอคุยกับน้องสาวทั้งหมดแม้ว่าเขาคงไม่เข้าใจอะไ
