บนรถคันหรู.....
ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อกี้ในห้องลับ อิมเมจได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมเขาถึงออกตัวปกป้องเธอจากคนที่รู้จักกันมานาน หรือเพียงเพราะจะกลัวหยาดอรุณตำหนิเช่นเคยอีก อารมณ์แปรปรวนมากมาย ครั้นยากจะแสดงให้เป็นตัวเองมากกว่านี้
"พี่ชาร์คมันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่" ถึงจะไปอยู่บ้านสามีได้ไม่นาน เธอเริ่มเอะใจย่อมจำเส้นทางได้ดี ยิ่งกว่านั้นรถคันนี้แล่นออกนอกถนนสายหลัก เข้าเส้นทางป่ารกทึบ ตลอดเส้นแทบไม่มีแสงไฟ ขณะเดียวกันมาเฟียหนุ่มยังทำหน้านิ่งไม่สะทกสะท้าน นัยย์ตายากจะรู้ความคิด
"สมองก็ไม่ได้เพี้ยนนะเบ๋บี๋ แต่ทำไมถึงเล่นสนุกตอนฉันคุยงานได้ล่ะ" เสียงเข้มพูดรอดไรฟันกัดแน่น ไม่ได้ทำคนฟังรู้สึกสนุกตามด้วยเลย เขาถือกระบอกปืนสั้นมาควงหมุนเล่นไปมส ราวกับของเล่นเด็กๆ แม้ใบหน้ายังคงนิ่งเงียบ ยากจะเดาใจออก มีเพียงแสงไฟภายนอกรถ ส่องมาเป็นเงาสลัว
"นะ...หนูไม่ได้เล่นสักหน่อย พี่ชาร์คคิดมากไปเปล่า พี่ณ
