ลิขิตรักมาเฟียหน้านิ่ง

หนี

ทั้งคู่ต่างขบคิดว่าจะทำยังไงให้ออกจากห้องนี้ไปได้ จนในที่สุดฮานะก็คิดออก

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือที่ติดตัวมาด้วย กดพิมพ์ส่งข้อความหาลูกน้องคนสนิทให้มาเปิดประตูให้และไม่ลืมที่จะเตือนให้ระวังผู้เป็นบิดาและมารดาเห็นเด็ดขาด

ไม่นานก็มีเสียงดังคลิ๊กเบาๆพร้อมกับผู้ที่มาเปิดประตูให้

นายครับพี่ว่าทำแบบนี้ไม่ดีนะครับ มือขวาอย่างฮิโรชิพูดแทรกขึ้น

ถ้าเกิดปัญหาอะไรเดี่ยวฮานะจัดการเองค่ะ ฮานะตอบมือขวาตนไป พร้อมกับเดินออกไปจากห้องโดยไม่หันมองคนด้านหลังแม้แต่น้อย

ยูคิ มองดูแผ่นหลังของฮานะเดินไกลออกไปเรื่อยๆจนลับตา คนพี่แปลกใจกับท่าทีที่คนน้องที่มีต่อตน แต่ก็จบความสงสัยไว้เพียงแค่นั้น และเดินออกจากห้องไปเพื่อจะออกจากบ้านหวังจะกลับเมืองไทยทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฮานะตื่นเช้าเหมือนเช่นทุกวัน เธออาบน้ำแต่งตัวและเดินลงมายังข้างล่าง

ตื่นแล้วหรอเราอะ ตื่นเร็วดีนะเนี่ยนึกว่าจะตื่นสายเสียอีก

ฮานะหันกลับไปมองยังต้นเสียงและทำหน้านิ่งใส่พี่ชายคนโต

เฮียพูดแบบนี้หมายความว่าไงค่ะ ฮานะเอียงคอถามกลับพี่ชายคนโตอย่างกวนๆ

ก็นึกว่าเราเพิ่งจะเข้าหอก็น่าจะอยากนอนตื่นสายไง ^^ ไคโตะยิ้มให้น้องสาวอย่างเจ้าเล่ห์

อะไรกันจ้ะพี่น้องคู่นี้คุยอะไรกันเอ่ย เสียงม๊าพิมพ์นาราดังแทรกมาแต่ไกล แล้วเฮียยูคิละค่ะทำไมไม่ลงมาพร้อมกับหนูละลูกฮานะ พิมนาราถามลูกสะไภ้มาดๆด้วยความสงสัย ฮานะยืนนิ่งคิดหาคำตอบผู้เป็นแม่สามี หึ!!ลูกชายตัวดี ของม๊า

ผมเห็นหนีกลับไทยไปแต่เมื่อคืนนู้นละครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไคโตะหัวเราะสนุกสนานกับเหตุการณ์ที่ตนเห็นตั้งแต่เมื่อคืน ช่วงเวลานั้นไคโตะนั้นเดินออกมาจะไปห้องทำงานที่อยู่อีกชั้นแต่กลับเห็นคนน้องเดินออกมาจากห้องนอนด้วยฝีมือลูกน้องคนสนิท แถมยังเห็นน้องชายตัวดีเก็บข้าวของออกจากบ้านไปทันที

ม๊าเป็นไรค่ะ ฮานะเห็นม๊าท่าจะมีอาการไม่ดีจึงรีบเข้าประคอง โอ๊ยม๊าจะเป็นลม คุณหญิงพิมนาราได้ยินลูกชายคนโตเล่าถึงเหตุการเมื่อคืนถึงกับลมจับเลยทีเดียว

ฮานะพยุงม๊ามานั่งลงโต๊ะอาหาร พร้องสั่งให้ป้าแม่ครัวยกอาหารออกมา

อาหารถูกนำมาเสริฟ แต่ละท่านจนครบ ประมุขใหญ่ของบ้านเดินมาถึงหลังสุด คุณท่านรับข้าวต้มด้วยมั้ยค่ะ แม่บ้านถามนายตัวเอง

ฉันขอเป็นกาแฟสักแก้วละกัน ประมุขใหญ่ของบ้านเอ่ยบอกปิ่นแม่บ้านคนเก่าแก

ค่ะนายท่าน ไม่นานกาแฟก็นำมาเสริฟให้แก่ผู้เป็นธรรมมุกของบ้าน

ทุกคนต่างกินข้าวต้มตนเอง บนโต๊ะอาหารต่างเงียบ

เมื่อทานกันเสร็จแล้ว จานข้าวต้มถูกยกออกไปจากตรงหน้า ก่อนที่ทุกคนจะลุกขึ้น เสียงของประมุขของบ้านก็เอ่ยถามมาสะก่อน

ใอ้ยูคิมันคงหนีไปแต่เมื่อคืนสินะ

หึ°°""

มหาลัยที่ไทยเปิดเมื่อไรละฮานะ คำถามจากพ่อสามีหมาดๆทำให้ ฮานะมองท่านและตอบกลับไปอย่างจำยอม ในเมื่อรับปากแล้วตนก็จะต้องทำให้ได้

เดือนหน้าค่ะป๊า ฮานะตอบอย่างจำใจ

แล้วเพลนไว้ยังไงบ้างละ ฮิโรโตะถามลูกสะไภ้เพราะอยากฟังความคิดและจะได้ช่วยเหลือได้

ฮานะว่าจะไปไทยปลายเดือนนี้ค่ะป๊า วางแผ่นไว้ว่าจะไปลงทะเบียนที่มหาลัยและเตรียมชุดอะไรก่อนค่ะ หลังจากนั้นก็คิดว่าจะเข้าไปดูแลงานที่ผับเองค่ะป๊า และน่าจะหาคอนโดแถวๆผับหรือมอค่ะ หญิงสาวเล่าความคิดตนให้บิดาฟังคร่าวๆ

ก็ดี แล้วผับคนของเราจัดการตอนนี้เป็นไงบ้าง

ฮิโรโตะยังคงถามฮานะเพื่อให้เธอพร้อมกับทุกอย่างที่ต้องไปจัดการเพียงลำพัง

ตอนนี้ได้ผับที่ต้องการแล้วค่ะ และเร่งรีโนเวทให้เสร็จทันสิ้นเดือนนี้ค่ะป๊า ฮานะตอบฉะฉานครบถ้วนองประกอบต่างๆทั้งที่ตัวฮานะเพิ่งอย่างเข้า19ปีเท่านั้นเอง แต่เธอถูกฝึกจนชำนานทุกเรื่องแล้วจริงๆๆ

อืม! งั้นก็ดี ป๊าวางใจที่ฮานะรอบคอบ ป๊าหวังว่าฮานะจะรอบคอบแบบนี้และสุขุมใจเย็นคิดก่อนทำทุกครั้งนะลูก ประมุขของบ้านพูดปลอมใจและให้กำลังใจแกลูกสะไภ้ ตนเองก็ผูกพันกับฮานะไม่น้อยถึงจะเป็นระยะเวลาอยู่ด้วยกันมาก็ตาม

ม๊าขอฝากเรื่องตายูคิด้วยนะค่ะลูก ม๊าพิมนาราฝากฝังและใจหายที่ต้องห่างจากลูกสาวที่อยู่กันมาถึงไม่นานแต่ตนก็มองฮานะเป็นลูกสาวตนมาตลอด

พิมนาราลุกและเดินเข้าไปกอดฮานะอย่างห่วงใย

ม๊ากับป๊าไม่ต้องห่วงนะค่ะ ฮานะจะทำทุกเรื่องให้ดีที่สุดค่ะ ฮานะรักป๊ากับม๊านะค่ะ หญิงสาวก้อดใจหายไม่ได้เหมือนกัน

แล้วเฮียละครับ ฮานะไม่รักบ้างหรอ

พี่ชายอย่างไคโตะพูดแทรกขึ้นเรียกรอยยิ้มจากน้องสาวได้ทุกเวลาจริงๆ

^-^ รักสิค่ะ

เสียงพูดคุยต่อเนื่องจนทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนเองกันต่อ

ถึงวันที่ฮานะต้องเดินทางจากญี่ปุ่นสู่ประเทศไทย

สนามบิน (ญี่ปุ่น)

ป๊ากับม๊าลาฮานะที่บ้าน ส่วนคนที่รับอาสามาส่งคือไคโตะ

ประชาสัมพันธ์เรียกผู้โดยสารเข้าเครื่อง

ฮานะ หากเจอปัญหาบอกเฮียนะรู้มั้ย เฮียรักฮานะมากนะรู้มั้ย ไคโตะบอกน้องสาวที่ต้องไปผเชิญโลกด้วยตัวคนเดียว เค้าไม่อยากคิดว่าฮานะจะรับมือคนอย่างน้องชายเข้าได้ ร่วมทั้งพวกแก๊งต่างๆที่เป็นคู่อริอีกที่ฝั่งในไทยก็มี ถึงจะรู้ว่าฮานะจะฝึกฝนชำนาญทุกอย่างแล้วก็ตาม แต่ก็อดคิดเป็นห่วงไม่ได้

เฮียอย่าห่วงเลยนะค่ะ ยังไงเฮียคิดถึงก็มาหาได้นี่ค่ะ ส่วนถ้าฮานะว่างก็จะไปหาเฮีย ป๊าและม๊าได้เหมือนกันค่ะ

เฮียอย่าห่วงเลยนะ แล้วอีกอย่าง บอดี๊การ์ดก็เป็นหน่วยรบพิเศษทั้งนั้นแถมยังมีพี่ เคนตะกับฮิโรชิอีก หายห่วงได้เลยค่ะ

คนน้องบอกพี่ชายคลายความกังวลด้วยตนก็รู้ว่าที่พี่ชายเป็นห่วงเพราะอะไร

ฮานะไปนะค่ะ คนน้องบอกลาอีกครั้ง

ณ ประเทศไทย

ถึงแล้วครับนายหญิง เสียงของเคนตะทำให้ฮานะที่งีบหลับไปรุ้สึกตัว

นายจะให้ยูกะมายู่ดูแลที่คอนโดมั้ยครับ เคนตะมือขวาของฮานะกลัวนายตนจะเกิดเครียดจึงไม่อยากให้อยุ่คนเดียว ตนนั้นสนิทกับนายตัวเองอย่างมากและตนยังรักและเอ็นดูนายหญิงเสมือนน้องสาวตน ยามที่นายเครียด นายหญิงชอบทำร้ายร่างกายตัวเอง และนั่งร้องไห้อยุ่ในความมืดมิด

เคนตะไม่อยากเห็นผู้เป็นนายทนทรมานแบบนั้นจึงอยากให้มีคนดูแลและพูดคุยเป็นเพื่อน

ไม่เป็นไรค่ะ ให้ยูกะดูแลการรีโนเวทผับดีกว่าค่ะ ฮานะยุ่ได้สบายมากค่ะ ฮานะรุ้ถึงสาเหตุที่ทำไมเคนตะจึงเสนอแบบนั้นมา

เมื่อมาถึงคอนโด ฮานะพักห้องบนสุดโดยคอนโดนี้ทั้งหมดเป็นของตระกูลพ่อสามีเธอยกให้เป็นของขวัญแต่งงาน คอนโดมีทั้งหมด 8 ชั้น ฮานะอยุ่ชั้น8 ส่วนลูกน้องอยู่ชั้น7 ชั้น6และชั้น5 ส่วนชั้นอื่นด้านล่างฮานะให้นิติปล่อยให้ลูกค้ามาเช่าแต่จะเลือกกลุ่มคนที่มาเช่าเท่านั้น และค่าเช่าของที่นี้ค่อนข้างสูงจึงมีแต่ลูกคุณหนูหรือคุณชายเท่านั้นที่มาพัก

ฮานะเดินสำรวจภายในห้องตัวเอง ห้องของเธอจัดว่ากว้างมากๆ พร้อมทั้งห้องที่เธอสั่งลูกน้องคนสนิทมาจัดการให้ก่อนเธอจะมาเสร็จสับ มีห้องครัว บาร์ ห้องนั่งเล่น ห้องทำงาน ห้องซ้อมมวย กับ ออกกำลังกาย แล้วยังมีห้องนอน2ห้อง ห้องน้ำด้านในทั้ง2 และห้องน้ำนอนอีก1 เครื่องอำนวยความสะดวกครบครันยิ่งกว่าเป้นบ้านหลังนึงเลยก็ว่าได้

พอเปิดผ้าม่านก็เป็นกระจกทั้งแถบมองเห็นวิวด้านนอกชัดเจน ทำให้คนตัวเล็กคลายความเหนื่อยเมื่อยล้าลงได้บ้าง

ฮานะอาบน้ำแต่งตัว เสร็จ เธอก็กะจะงีบสักตื่นด้วยความเหนื่อยจากการช่วยป๊ากับม๊าทำงานและยังเหนื่อยกับการเดินทาง ทำให้เธอหลับลงได้อย่างสนิท

??เสียงเรียกจากโทรสัพดังขึ้นปลุกคนตัวเล็กจากการหลับให้ตื่นขึ้น ฮานะกดรับโทรสัพทันทีที่คว้าได้

ฮานะพูดค่ะ เสียงหวานกรอกเสียงใส่โทรสัพ

(ม๊าเองนะลูก เป็นไงค่ะ เหนื่อยมั้ย ถึงนานรึยัง แล้วทานอะไรแล้วรึป่าว ตอนนี้ที่นั้นน่าจะเย็นแล้วนะค่ะ)

เหนื่อยเพลียนิดหน่อยค่ะม๊า หนูงีบหลับไปแปปนึงแล้วค่ะ รู้สึกดีมากแล้วค่ะ ม๊าไม่ต้องห่วงนะค่ะ สบายมากค่ะ ฮานะสะอย่าง

(จ้า คนเก่งของม๊า งั้นม๊าไม่กวนหนูละ หาไรทานด้วยนะค่ะ)

ค่ะม๊า ฝากบอกเฮียไคกับป๊าด้วยนะค่ะ

(จ้า บ๊าบบายคนเก่งของม๊า)

ฮานะอบอุ่นทุกครั้งที่คุยกับม๊า^•^

เสียงข้อความดังขึ้น ติ๊ดๆ

(นายหญิงจะเข้ามาผับมั้ยค่ะคืนนี้เปิดผับคืนแรกค่ะ)เสียงข้อความจากผู้จัดการร้าน ที่ฮานะไว้ใจให้มาทำหน้าที่แทนตน เธอรักยูกะเหมือนพี่สาว ส่วนยูกะก็รักและนับถือฮานะอย่างมาก ชีวติยูกะที่รอดมาทุกวันนี้ได้มาจากการที่ฮานะช่วยชีวิตเธอไว้ เธอจึงปฎิญาณตนว่าจะซื่อสัตย์และจงรักภักดีจนตัวตาย

เดี่ยวฮานะเข้าไปนะค่ะ ฮานะพิมตอบยูกะกลับไป

เมื่อพิมตอบกลับอีกฝ่ายไปแล้วฮานะก็ไม่รีรอจัดการแต่งตัวเพื่อเตรียมเข้าผับ เพื่อไปดูความเรียบร้อยและตรวจเช็คการทำงานของพนักงานด้วยตัวเอง

ฮานะชอบตรวจเช็คอยุ่เสมอไม่ใช่ไม่ไว้ใจลูกน้องตนแต่เพื่อความรอบคอบ

ฮานะแต่งตัวด้วย เสื้อครอปแขนกุดที่โชว์แขนทั้งสองข้าง ซึ้งแขนข้างซ้ายจะมีรอยสักขาวดำเต็มทั้งแขนสะกดตาต่อผู้พบเห็น เอวลอย มองเห็นสะดื้อที่เจาะใส่จิวเพชร ผมยาวสลวยถูกปล่อยสยายเต็มหลัง ภายใต้เสื้อที่ปิดหลังไว้ทำให้มองไม่เห็นรอยสักมังกรขนาดเต็มหลังได้พร้อมกับกระโปรงกางเกงที่มีกลีบจีบรอบสั้นเหนือเข่าขึ้นมา กลางหน้าขาเกือบทำให้มองเห็นรอยสักหน้าขา และสิ่งที่เธอไม่ลืมคือแหวนที่เหมือนจะธรรมดาแต่มันกลับเป็นอาวุธลับฆ่าคนตายได้

วันนี้ฮานะมีมือขวาและซ้ายติดตามเธอจึงเลือกที่จะไม่พกปืนติดตัว แต่ถึงไม่พก หากแต่ใครก็ไม่สามารถทำร้ายเธอได้เช่นกัน

ฮานะยืนสำรวจตัวเองหน้ากระจก จนพอใจแล้วคว้าเสื้อคลุมแขนยาวตัวบางเพื่อปกปิดรอยสักที่แขนอีกชั้น เพราะไม่อยากเปิดเผยอะไรเยอะเกินไป

เธอเดินออกมาก็พบกับเคนตะและฮิโรชิยืนรออยู่แล้ว

ทั้ง3 ลงไปชั้น5 แล้วเดินออกไปยังลาดจอดรถที่ทะลุได้

รถเคลื่อนตัวจากคอนโดหรูไม่นานก็ขับมาถึงผับในเวลาแค่40นาทีด้วยสภาพท้องถนนยาม2ทุ่ม รถใน กทม.มักจะติดจึงทำให้เดินทางมาถึงช้า

ด้วยความโชคดีเธอจึงได้ผับนี้มาง่ายๆอีกทั้งยังอยู่ไม่ไกลจาก มหาลัยอีกด้วยทั้งยังใกล้คอนโด เหมือนจะอยู่ใจกลางเมืองเลยก็ได้

ฮิโรชิรับบทเป็นคนขับ มีเคนตะนั่งข้าง ฮานะนั่งเบาะหลัง

ทั้ง3เข้าทางด้านหลังของผับซึ้งจะมีที่จอดรถเฉพาะสำหรับเจ้าของและลูกน้องอย่างเคนตะ ฮิโรชิและยูกะเท่านั้น ส่วนพนักของผับจะมีลานจอดสำหรับพนักงาน

ส่วนของลูกค้า ที่นี้จะมีที่จอดแบบVVIP ให้สำหรับคนมีบัตรทอง

ส่วนบัตรเงิน ก้มีที่จอดให้ตามศักดิ์นั้นๆ

ฮานะขึ้นมายังห้องทำงาน โดยมียูกะยืนแนะนำโซนต่างๆให้ทราบโดยผ่านห้องกระจกที่คนในห้องเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้ จากมุมที่ฮานะยืน มองเห็นได้ชัดเจนทุกมุมร้าน เธอยืนมองโซนต่างๆตามคำบอกเล่าของยูกะ

ฮานะเดินสำรวจห้องทำงาน เอกสารมากมายจัดเก้บอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ภายในห้องทำงานมีห้องนอนและห้องน้ำพร้อง เสื้อผ้าของใช้ของฮานะครบครัน เธอไม่ถามก็เป็นอันรู้ว่ายูกะเตรียมให้เธอเสร็จสับ

ฮานะนั่งดูเอกสารที่ยูกะเอามาให้ ผ่านไปสักพัก เธอนั่งดูเอกสารจนเมื่อยล้า จึงละจากกองเอกสาร ลุกขึ้นเดินไปยังชั้นข้างล่างของชั้นVIP

ลูกน้องหน้าห้องจะตามมาเธอส่งสัญญาณด้วยมือให้พวกเค้าหยุด เพราะเธออยากลงมานั้งเพียงลำพัง

มาถึงโต๊ะฮานะนั่งลงสักครู่นึงก็มีพนักงานชายมารับออเดอร์ เพราะที่ผับนี้จะมีพนักงานทั้งชายและหญิงเพื่อเอาใจลูกค้าทั้งชายและหญิง

คุณผู้หญิงอยากดื่มอะไรครับ

พนักงานชายถามฮานะพร้อมทั้งส่งสายตาหวานย้อยให้

พีน่าโคร่าด้า ค่ะ ฮานะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์

ฮานะมองพนักงานที่ยืนรับออเดอร์กลับด้วยดวงตาดุดัน จนพนักงานคนนั้นรุ้สึกขนลุก

ไม่นานเครื่องดื่มก็ถูกยูกะเอามาเสริฟเอง ด้วยรู้ว่านายตนไม่ชอบคนแปลกหน้าเท่าไร

นายจะให้ยูกะอยู่เป็นเพื่อนมั้ยค่ะ ยูกะถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

ไม่ต้อง ฮานะตอบกลับโดยไม่ได้หันหน้ามอง