39-1 ความห่วงกังวลบังเกิด

1646 Words

ไป๋จินหลงมองเต่าสีดำสนิทตัวเท่าฝ่ามือที่นอนหงายในฝ่ามือตนเองขาทั้งสี่ส่ายไปมา กระดองเต่ามีลวดลายโบราณบางอย่างที่ดูลึกลับหากมองปกติก็ไม่สามารถมองเห็น แต่เมื่อมีแสงตกกระทบบางมุมจึงมองเห็นได้เขาลองพลิกดูด้านหลังก็มีลวดลายเช่นกัน “ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ เจ้ามนุษย์หน้าอ่อน” “เต่าพูดได้ เจ้าเป็นสัตว์อสูรหรือ” “ใครว่าข้าเป็นสัตว์อสูร ข้าเป็นสัตว์เทพต่างหาก ตาต่ำยิ่งนัก” ไป๋จินหลงพลิกเต่าดำไปมาด้วยความสงสัยเจ้าเต่านี้หากบอกว่าเป็นสัตว์อสูรตนคงพอเชื่อได้บ้าง หากบอกเป็นสัตว์เทพดูจะโอ้อวดจนเกินจะรับได้ ส่วนเจ้าเต่าดำถูกพลิกตัวกลับไปกลับมาทั้งยังถูกเพ่งมองด้วยความสงสัย ในใจมีความโกรธที่พุ่งสูงจนอดค่อนขอดออกมามิได้ “เป็นไงเจ้าพลิกข้ากลับไปกลับมาหลายรอบจนข้าเวียนหัวไปหมดแล้ว เห็นอะไรบ้างหล่ะเจ้ามนุษย์” “ไม่เห็น หากเจ้าบอกว่าเป็นสัตว์อสูร ข้าจะพอทำใจเชื่อเจ้าบ้างก็ได้นะ แต่ว่าสัตว์เทพนี่มันออกจะเกินเชื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD