เสียงเสี่ยวไป๋ดังขึ้นขณะที่นางนั่งสมาธิฝึกจิตวิญญาณอยู่ในอารามเล็กๆ ที่นางและจิ่วเอ๋อร์พบเข้าจึงได้มีที่อาศัยนอนไม่ต้องนอนกลางป่าอีก เสียงเจ้าตัวเล็กเร่งเร้านางจึงเข้าไปหาในแหวนมิติ
"ท่านแม่ ท่านรีบกำหนดจิตเข้ามาหาข้าหน่อย ข้ามีของดีจะมอบให้ท่าน"
“เสี่ยวไป๋ รีบร้อนอันใด”
“ท่านแม่ ข้าเจอเจ้านี่ ท่านดูมันเป็นของดี คัมภีร์โบราณ ข้าจำไม่ได้ว่าได้มันมาตั้งแต่ตอนไหนมันนานมากแล้ว”
มือเล็กอวบอ้วนยื่นคัมภีร์มาใส่มือนาง ปกเขียนไว้เพียง "คำภีร์ไร้อักษร" จึงเปิดเข้าไปดูด้านใน ไม่มีตัวอักษรหรือภาพวาด นางส่งสายตามองเจ้ามังกรน้อย สื่อเพียงเมื่อไร้อักษรแล้วข้าจะใช้ประโยชน์จากมันอย่างไร
“มีสองสิ่งที่ท่านต้องมีคือ วาสนาและเวลาที่เหมาะสม ท่านได้รับมันแล้วคือมีวาสนา รอเพียงเวลาที่เหมาะสม เป็นไปได้ว่าพลังของท่านเพียงพออาจมองเห็นอักษรที่ซ่อนอยู่ก็เป็นได้”
ปากน้อยๆ นั้นพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด
“อีกอย่างคือ
