ตั้งแต่นางกลับมาได้เดือนกว่าๆ ความรู้สึกของนางเหมือนเด็กเดินหลงทางไม่รู้ว่าตนควรจะไปทางไหนดี ในกายมีเชื้อสายเผ่าพันธุ์ปีศาจไหลเวียนอยู่แต่กลับไร้ซึ่งความสามารถใดๆ ครั้นจะกลับไปอยู่ในแดนมนุษย์ก็มิใช่มนุษย์แล้วจะใช้ชีวิตอย่างไร อีกทั้งการที่จะผ่านเข้าไปในแดนมนุษย์ก็มิใช่เรื่องที่นางจะสามารถกระทำได้โดยง่ายในขณะนี้หากต้องการออกไปจริงนางต้องมีระดับพลังที่สูงกว่านี้
ความรู้สึกเจ็บปวดเพียงหนึ่งเดียวของเหลียนเยี่ยนหรือจิ่วเอ๋อร์ คือความคิดถึงคนที่เคยสนิทกันราวกับพี่น้อง การที่จู่ๆต้องหายตัวไปจากทุกสิ่งที่คุ้นเคย ยามอยู่คนเดียวนางมักคิดถึงศิษย์น้องและบรรดาอาจารย์ที่สั่งสอนเลี้ยงดูนางดั่งลูกหลานทุกคนเอ็นดูนางแม้จะดุจะว่าในบางครั้งก็ตาม ในยามนี้อยู่คนเดียวนางมักตกอยู่ในภวังค์ความคิดเช่นยามนี้จึงมิได้รับรู้ว่ามีผู้เข้ามาใกล้ตน
“นี่หรือองค์หญิงองค์ใหม่ที่พึ่งเสด็จกลับมาไม่นานของท่านจ้าวปีศาจ ทำไมข้าไ
