“ข้าตื่นแล้ว เข้ามาได้ เอะอะโวยวายทำไมเสี่ยวชวน”
“ท่านอ๋องทรงเป็นอะไรไปไหมพะยะค่ะ”
“เจ้าว่าข้าเป็นอะไร”
“ท่านอ๋อง พระองค์ทรงบรรทมตั้งแต่เมื่อคืนวันก่อน ทรงนอนหลับสนิทมาเกือบสองวันแล้วนะพะยะค่ะ”
“เจ้าว่าไงนะ ยามนี้คือเวลาใด”
“ยามเว่ยแล้วพะยะค่ะ”
เสี่ยวชิงชวนที่ถูกอบรมจากพ่อบ้านไปไม่น้อยกับการใช้คำพูดคำจาเวลาอยู่กับท่านอ๋อง จึงเริ่มพูดจาได้อย่างถูกต้องตอบกลับคำถามของไป๋จินหลงด้วยความซื่อตรง
“ให้ท่านพ่อบ้านตามหมอหลวงมาดูว่าท่านอ๋องวทรงไม่สบายหรือไม่ ดีไหมพะยะค่ะ”
“ไม่จำเป็น เจ้าไปเตรียมน้ำร้อนมาให้ข้าอาบน้ำดีกว่า”
ซวี้หาน เฮ่ยฉีและหูสือซานเดินตามเข้ามาพร้อมกัน เฮ่ยฉีรู้สึกว่าโชคยังดีเพราะก่อนหน้านี้เขาได้คุยกับเสี่ยวชิงชวน อีกฝ่ายตัดสินใจเคาะประตูปลุกท่านอ๋อง หากไม่ทรงตอบนานจนเกินไปจะให้พวกเขาพังประตูเข้ามาดูว่าทรงเป็นอะไร
เพราะดูจากน้ำเสียงแล้วเจ้านายกำลังอารมณ์ไม่ดีมากขึ้นตามลำด
