ฉันคือแอปเปิ้ลในสวนเอเดน

เลิกกันเถอะ

“เลิกกันเถอะ…”

คำกล่าวของผู้ขายสารเลวที่เธอรักยังคงดังก้องอยู่ในหู!! บางทีเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าฝ่ายที่บอกเลิก เขาเจ็บปวดอย่างที่เธอเจ็บบ้างรึเปล่านะ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมันไม่มีความหมายเลย

งั้นเหรอวะ!!

มินนี่ยกขวดเบียร์ขึ้นมาดื่ม เธอนั่งลงที่หน้าร้านสะดวกซื้ออย่างหมดเรี่ยวแรง

โดนบอกเลิกตอนอายุสามสิบเนี่ยนะ!! จะไปเริ่มต้นหาความรักได้ยังไง!! ทำไมไอ้เวรนั่นไม่บอกเลิกกันตอนที่เธออายุน้อยกว่านี้นะ รอจนคบกันมาสิบปีแล้วค่อยมาบอกเลิกแบบนี้มันแย่ชะมัด!!

มินนี้ลุกขึ้นเพื่อจะเดินข้ามถนนกลับไปยังคอนโด เธอยืนอยู่ริมถนนเพื่อรอให้สัญญาณสีเขียวขึ้นมา เธอหรี่ตาลงเพราะแสงไฟจากรถบรรทุกมันส่องเข้ามาจนเธอแสบตาไปหมด…

หลังจากนั้นเธอก็ได้กลิ่นเลือดและกลิ่นเนื้อไหม้อย่างชัดเจน

บางทีความตายก็อยู่ใกล้ตัวมากกว่าที่คิด หากรู้ว่าจะต้องตายวันนี้เธอจะใช้ขวดเบียร์ฟาดหัวไอ้คนสารเลวนั่นสักที!!

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกกุหลาบลอยเข้ามาในจมูกของเธอ นี่คือโลกหลังความตายงั้นเรอะ!!

“อื้อ!!”

ความรู้สึกแรกที่เด่นชัดที่สุดคือเธอกำลังเจ็บที่ส่วนล่างอย่างมาก มันถูกกระแทกถี่ๆ จนเธอเจ็บและจุกในเวลาเดียวกัน

แผ่นหลังของเธอมันชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ เธอกำลังร้อนไปทั่วทั้งร่างกายจากการสัมผัสของเขา

นี่มันอะไรกันวะ!!

พอตั้งสติได้เธอก็ยกมือขึ้นมาผลักหน้าของเขาที่กำลังจะก้มมาหาเธอออก มืออีกข้างของเธอทุบไปที่อกของเขาแรงทว่าบนใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเขากลับแสยะยิ้มออกมาราวกับว่านี่คือเรื่องสนุก การต่อสู้เล็กๆ ของเธอไม่อาจจะทำให้เขายอมหยุดการกระทำที่วาบหวามนี้ลง

กว่าเธอจะหาเสียงตัวเองเจอก็ต้องใช้สมาธิอย่างมาก

“ยะ..หยุด!! หยุดก่อน!!”

“อย่าขัดใจข้า!!”

เธอยกขาขึ้นมาก่อนจะออกแรงถีบที่อกของเขาเต็มแรงจนเขาตกจากเตียง!!

“นี่เจ้า!! กล้า!!”

เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายเอาไว้ ให้ตายเถอะ!! ถึงเขาจะหล่อมากก็จริงแต่มาขืนใจเธอเช่นนี้ก็ไม่ถูก!! และสิ่งที่สะดุดตาของเธอมากที่สุดในตอนนี้ก็คือแก่นกายขนาดมหึมาของเขา ที่รอบๆ มีคราบเมือกสีขาวติดอยู่!!

มันสามารถเข้าไปในร่างกายของเธอได้ด้วยงั้นเรอะ!! มิน่ามันถึงได้เจ็บขนาดนั้น!!

“เป็นอะไร ทำอย่างกับไม่เคยเห็น? เราสัญญากันแล้วไง ว่าทุกคืนเดือนมืดเจ้าจะต้องมาร่วมรักกับข้าเพื่อมอบพลังของเจ้าให้กับข้า….มาเถอะจูเลียมาทำกับต่อ มันยังไม่สงบเลยเห็นไหม เจ้าเองก็รู้สึกดีมากใช่ไหมล่ะ?”

“ที่นี่ที่ไหน?”

เขาเลิกคิ้วมองเธออย่างไม่เข้าใจ

“โรงแรมเมอริตั้น”

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอลุกขึ้นไปส่องกระจกก็พบว่าใบหน้านี้มันไม่ใช่ใบหน้าของเธอ

โรงแรมเมอริตั้น ราชอาณาจักรกันนาร์!!

นี่มันนิยายเรื่องอ้อมกอดแห่งซาตาน…นวนิยายรักที่ขายดีเป็นประวัติการณ์ จูเลียน่าคือนางเอกของเรื่องนี้ เธอคือแอปเปิลในสวนเอเดน ผลไม้ที่ใครๆ ต่างก็อยากกิน

ในสวนเอเดนประกอบไปด้วยต้นไม้มากมายหลายชนิด พระเจ้าได้มอบหมายให้อดัมและอีฟเป็นผู้ดูแลสวนแห่งนี้ ทั้งสองสามารถกินผลไม้ได้ทุกอย่างในสวน ยกเว้นผลของแอปเปิล ในคราแรกอดัมและอีฟก็ไม่ได้สนใจแอปเปิลเลยแม้แต่น้อย แต่มีงูพิษอย่างลูซิเฟอร์มาคอยยุยงว่าให้ทั้งสองเด็ดลูกแอปเปิลมากินสิ มันคือผลไม้แห่งความหยั่งรู้….

หลังจากที่อดัมและอีฟกินผลแอปเปิลต้องห้ามของพระเจ้าไปแล้วก็เกิดมีพลังวิเศษขึ้นมา พระเจ้าโกรธมากที่ทั้งสองคนกล้าขัดคำสั่ง!!

จึงส่งอดัมและอีฟลงไปเวียนว่ายตายเกิดที่โลกมนุษย์ ทั้งสองร้องไห้คร่ำครวญขอโอกาสและความเมตตาแก่พระเจ้า

พระเจ้าก็เลยเด็ดลูกแอปเปิลมาจากต้น พร้อมบอกว่าหากพวกเขาสามารถตามหาแอปเปิลลูกนี้ในโลกมนุษย์พบ จะให้พวกเขากลับมาที่นี่อีกครั้ง

พระเจ้าได้ให้แอปเปิลสีแดงสดลูกนั้นไปเกิดเป็นจูเลียน่าที่แสนงดงามและสูงส่ง แต่ให้อดัมและอีฟเกิดเป็นชาวบ้านที่ต้อยต่ำ เพื่อให้พวกเขาสำนึกถึงความผิดบาปกับสิ่งของที่ไม่ควรแตะต้อง

ทุกการกระทำของพระเจ้าอยู่ในสายตาของงูพิษลูซิเฟอร์หมด เขารู้ว่าผลแอปเปิลศักดิ์สิทธิ์นั้นมีพลังมากขนาดไหน เขาจึงมาจุติที่โลกมนุษย์เพื่อตั้งใจจะดูดพลังชีวิตของจูเลียน่าไป

ที่น่าเศร้าคือนางเอกดันไปรักลูซิเฟอร์นี่แหละ!! เธอก็เลยยอมมอบพลังชีวิตให้ลูซิเฟอร์จนหมด และยอมตายอย่างไร้ค่าในอ้อมกอดของเขา….

….แล้วเมื่อครู่เขาเรียกเธอว่าอะไรนะ จูเลีย?

พระเจ้าเธอคือนางเอกของเรื่องนี้!!!

เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอ ลูซิเฟอร์จับคางของเธอให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา

“จูเลีย อย่างมาเล่นลิ้นกับข้า สัญญาต้องเป็นสัญญา เจ้าขอให้ข้าเป็นคู่ควงในงานพิธีบรรลุนิติภาวะของเจ้า แลกกับการร่วมรักกับข้า”

เขาก้มหน้าลงก่อนจะกระซิบที่หูของจูเลีย

“ข้ารู้ว่าเจ้ารักข้า…อย่ามัวแต่เล่นตัวอยู่เลย เจ้าสามารถสัมผัสข้าได้มากเท่าที่เจ้าต้องการเลยที่รัก”

เธอยกมือขึ้นมาผลักหน้าของเขาออก

“ข้า..ขอยกเลิกสัญญาบ้าบออะไรนั่น ไม่ต้องไปเป็นคู่ควงในงานบรรลุนิติภาวะของข้าแล้ว!! และจะเป็นการดีที่สุดหากว่าท่านไม่มายุ่งกับข้าอีก!!”

ใบหน้าไร้อารมณ์ของลูซิเฟอร์เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ

“นี่เป็นวิธีเรียกร้องความสนใจอะไรอีก จูเลียข้าไม่อยากจะเสียเวลา…”

เธอลุกขึ้นพร้อมทั้งเก็บเสื้อผ้า..ที่น่าจะเป็นของเธอ ขึ้นมาแล้ววิ่งไปใส่ที่ในห้องน้ำ

ตอนนี้เธอคือจูเลียสินะ!! จูเลียน่า สเวน

เธอถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะจัดการอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวแล้วหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่…

จูเลียยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ ชุดเดรสนี้มันไม่สามารถใส่ได้แล้วเพราะมันถูกฉีกขาดจนแขนเสื้อมันแยกออกจากกัน

ถอดดีๆ ไม่ได้รึไงวะ!! ทีนี้เธอจะใส่อะไรออกไปเนี่ย…

จูเลียกำมือห่มเอาไว้แน่น เธอเดินออกมาก็เห็นลูซิเฟอร์กำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ เขาใช้ผ้าขนหนูพันส่วนล่างเอาไว้

เธอถอนหายใจก่อนจะรวบรวมความกล้าถามเขาออกไป

“ท่านพอจะมีชุดให้ข้ายืมบ้างไหมคะ?”

ลูซิเฟอร์ยกยิ้ม

“ไม่มี! หากว่าอยากออกจากห้องนี้ ก็ออกไปด้วยสภาพเช่นนั้นแล้วกัน…”

เธอกำมือแน่น!! เธอกำลังคาดหวังอะไรกับงูพิษที่ชั่วร้ายเช่นเขากันนะ!

จูเลียก้มลงเก็บเสื้อและกางเกงของเขาขึ้นมาใส่ เธอคว้ากระเป๋าและเครื่องประดับของเธอที่หัวเตียงมาอย่างรวดเร็ว

“เป็นท่านต่างหากที่ต้องออกจากห้องในสภาพเช่นนั้น!!”

เธอวางชุดเดรสที่ถูกฉีกขาดของเธอลงบนเก้าอี้พร้อมทั้งมองหน้าของลูซิเฟอร์

“หากว่าท่านอายก็สวมชุดนี้ออกไปแล้วกัน!! และก็อย่ามายุ่งกับข้าอีก!!”

จูเลียกล่าวพร้อมกับวิ่งออกไปจากห้อง นิยายเรื่องนี้เธออ่านมาหลายรอบเพราะเธอชอบตัวละครที่ชื่อบารอนวาเรรี่มากเขารักจูเลียจนสุดหัวใจแต่เธอดันไปหลงรักไอ้คนไร้หัวใจเช่นลูซิเฟอร์

จนถึงวันที่จูเลียสิ้นใจในอ้อมกอดของเขา ลูซิเฟอร์ก็ยังไม่ยอมกล่าวคำว่ารักออกมาเลย

แต่เนื้อเรื่องก็คือเนื้อเรื่อง เธอจะไม่สนใจกับเนื้อเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น

เพราะตระกูลสเวนคือตระกลูมาร์ควิสที่ร่ำรวยมาก ท่านพ่อรักจูเลียมากที่สุดและตามใจเธอทุกอย่าง

อีกทั้งเธอคือลูกคนเดียว ไม่มีปัญหาเรื่องการแย่งชิงผู้สืบทอดแน่นอน

จูเลียคนนี้ จะใช้ชีวิตของคนสวยและรวยมากแทนจูเลียคนเก่าที่เลือกจะตายเพราะความรักเอง!!

รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ใบหน้างดงามของจูเลีย เธอรีบเดินลงบันไดมาข้างล่างเพื่อขึ้นรถม้ากลับคฤหาสน์สเวน

ที่น่าประทับใจอีกอย่างก็คือตระกูลสเวนเป็นตระกูลอัศวินที่เก่าแก่ ในตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะเช้าแล้ว ทหารและอัศวินออกมาวิ่งออกกำลังกายรอบๆ คฤหาสน์ก่อนจะเริ่มฝึกช่วงเช้า

และทุกคนคือถอดเสื้อโชว์กล้ามท้องที่น่าหลงใหลนั่น..จูเลียถึงกับยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อไม่ให้ตัวเองเผลอกรีดร้องออกมา

ดีจริงๆ ที่ได้มาอยู่ในร่างจูเลีย!! แค่เธอไม่มอบพลังชีวิตให้ลูซิเฟอร์เธอก็จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข…

เธอเกลียดลูซิเฟอร์เป็นทุนเดิมตั้งแต่อ่านนิยายแล้ว เพราะฉะนั้นแค่ไม่เข้าไปใกล้เขาก็พอ ไม่ต้องยุ่งและไม่หลงรัก!!

……

ลูซิเฟอร์ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม พร้อมกับมองไปที่ชุดเดรสที่ขาดวิ่นของจูเลียน่า มันน่าตลกที่เขาเลือกจะลงมาจุติที่โลกมนุษย์เพื่อตามหาเธอ แต่ดันเป็นเธอที่ตกหลุมรักเขาก่อน

จูเลียที่งดงามและหวานฉ่ำดุจรสชาติของแอปเปิล เธอยอมรับทุกการกระทำของเขา เธอยอมแม้กระทั่งตอนที่เขาพาสตรีอื่นไปทำกิจกรรมเข้าจังหวะ

หลังจากนั้นใบหน้าที่เจ็บปวดของจูเลียก็คือสิ่งที่เขาต้องการเห็น…เธอล้ำค่าแต่ทว่าโง่งมและจมดิ่งไปกับความรักจอมปลอมที่เขามอบให้

เขายกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้ หัวใจดวงนี้มันไม่ได้เต้นแรงเพราะนึกสนุกเช่นนี้มานานแล้ว

หากว่าการกระทำของเธอในวันนี้มันทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา เขาพูดได้เลยว่ามันได้ผล!!

คนเช่นเขา ต้องชนะเท่านั้น…เธอยอมเขามาตลอดแล้วพอถึงวันนี้จะไม่ยอมได้อย่างไรกัน

เธอเคยรักเขาแล้ววันนี้จะมาปฏิเสธไม่ให้เขาสัมผัสเธอใช้ได้ที่ไหน!!

หากว่าเธอคิดจะหนีจากความลุ่มหลงที่มีต่อเขา เขาจะเป็นคนลากเธอลงมาสู่วังวนแห่งความลุ่มหลงนั้นเอง…

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าที่หล่อเหลาของลูซิเฟอร์

พรุ่งนี้จะต้องมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จูเลียที่รักของข้า!