3.ความสมบูรณ์แบบ
1530 Words
จูเลียน่าตามเนื้อเรื่องแล้ว นางเป็นสตรีที่หลงรักความสมบูรณ์แบบและแกรนด์ดยุคลูเซียโน่ก็ตอบโจทย์ เขาหล่อเหลา ชาติตระกูลดีร่ำรวยและสูงส่ง นางจึงรักเขาในทันทีเพราะความสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติของเขา
แต่กับเธอมันไม่ใช่ ชีวิตของผู้หญิงในยุคปัจจุบันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับผู้ชายรวยขนาดนั้น เพราะเธอสามารถหาเงินได้ด้วยตัวเอง
สิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงคือการเป็นคนควบคุมเกมรักที่ร้อนแรงมากกว่า
และตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น เจมส์ยกมือขึ้นมาถอดชุดเดรสยาวของเธอออก มือของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว
“รีสสอนว่ายังไงบ้าง?”
“…นางสอนว่าท่านหญิงเป็นคนรักความสมบูรณ์แบบ…และห้ามทำอะไรผิดพลาด”
จูเลียยกมือขึ้นมาจับคางของเจมส์เอาไว้
“ความสมบูรณ์แบบในความคิดของเจ้าคืออะไร?”
เขาเม้มปากแน่นและเงียบไปพักหนึ่ง ขณะที่มือของเขายังคงถอดแหวนเเละกำไลมือของเธอออก
“ความสมบูรณ์แบบคือการไม่ผิดผลาดใช่ไหมครับ และข้าก็ออกจะเป็นคนที่ทำพลาดอยู่บ่อยๆ แต่ข้าจะพยายามไม่ทำสิ่งที่ท่านหญิงไม่ชอบครับ…”
“ทำไม ถึงจะต้องพยายามอยู่ข้างกายข้า”
เจมส์ก้มหน้าลงอีกครั้ง เขาอยากจะบอกออกไปเหลือเกินว่าเขาดีใจมาก ที่ท่านหญิงเลือกเขามาเป็นอัศวินประจำตัว
เหตุผลแรกคือเงิน เพราะน้องสาวของเขาต้องการเงินไปรักษาอาการป่วย และการเลื่อนขั้นได้เป็นเซอร์มันหมายความว่าเขาจะได้ทำตามความฝันที่จะเป็นอัศวินที่มีเกียรติแม้ว่าชาติกำเนิดของเขาจะต่ำต้อยก็ตาม
ข้อสุดท้ายก็คือ…ท่านหญิงจูเลียน่าคือสตรีที่งดงาม แววตาในยามที่เธอมองมาที่เขามันทำให้เขาหวั่นไหวไปหมดราวกับว่าเธอมองทะลุไปจนถึงจิตวิญญาณข้างใน เขาอยากอยู่ใกล้ท่านหญิงเพื่อหวังว่าความเข้มแข็งของท่านหญิงจะส่งมาถึงเขาบ้าง…
“เพราะว่า ข้าต้องการเงิน”
จูเลียน่ารู้สึกว่าหัวใจของเธอมันกำลังเต้นแรงและถูกใจเป็นอย่างมากกับคำตอบของเจมส์ เธอนึกว่าเขาจะตอบให้เธอรู้สึกดีเช่น ‘อยากเป็นอัศวินที่ทรงเกียรติ’ ซะอีก
“เจมส์ เจ้าก็รู้ว่าสเวนร่ำรวยมาก หากว่าเจ้าทำให้ข้าถูกใจ…”
เธอยกมือลูบที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ เขามีท่าทางตกใจเล็กน้อย
“ข้าจะเลี้ยงดูเจ้าเป็นอย่างดี…”
นี่มันราวกับเธอกำลังเป็นหมาป่าที่หลอกล่อลูกแกะตัวน้อยที่น่าสงสารอยู่รึเปล่านะ…แต่หน้าตาของเจมส์ในตอนนี้มันน่ารักมากจริงๆ นี่นา
จูเลียน่านั่งลงหน้ากระจก เธอสวมเพียงชุดซับในตัวบางเท่านั้น เจมส์กำลังแกะเครื่องประดับบนผมออก มันเจ็บเล็กน้อย..อย่างไม่ต้องเดานี่คือครั้งแรกของเขาแน่นอน เพราะเขาทึ้งผมของเธอไปหลายครั้งทีเดียว
“รีสสอนข้าแล้วครับ..แต่ว่าข้าไม่เคยทำมาก่อน..”
“ครั้งแรกข้าอภัยให้ แต่หลังจากนี้เจ้าควรจะฝึกให้มาก”
ผมสีแดงของจูเลียน่าสยายลงมา เธอลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ คืนนี้อากาศดี ไม่ร้อนและหนาวเย็นจนเกินไป เธอมองไปที่เจมส์ก่อนจะกางแขนออก
“มาถอดสิ ข้าจะได้อาบน้ำสักที…”
เจมส์เดินเข้าไป เขาปลดตะขอด้านหลังเสื้อซับในของจูเลียน่าออก พร้อมกับถอดกางเกงซับในของเธอลงมาอย่างเชื่องช้า
เธอเดินลงไปแช่น้ำในอ่างขนาดใหญ่ จูเลียน่าหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเอนหลังพิงกับขอบอ่างอาบน้ำ
เจมส์ตั้งสติก่อนที่เขาจะเดินลงมาในอ่างอาบน้ำ เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดตามแขนและขาของจูเลียน่าอย่างประหม่า เกิดมาเขาพึ่งเห็นร่างกายของสตรีเป็นครั้งแรก
ท่านหญิงมิได้งดงามเพียงแค่ที่ใบหน้าเท่านั้น ร่างกายของเธอก็ยังงดงาม ผิวกายที่ขาวนวลเนียนราวกับหิมะ อกอวบอิ่มขนาดใหญ่ ยอดถันสีชมพูที่ดูงดงามและกำลังตรึงสายตาของเขาเอาไว้ เอวที่คอดกิ่วนั่นช่างสมบูรณ์แบบ เขาเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านหญิงถึงชอบความสมบูรณ์แบบ เพราะว่าเธอคือสตรีที่เพียบพร้อมมากยังไงล่ะ!
รีสบอกว่าเขาจะต้องทำความสะอาดทุกส่วนของร่างกายท่านหญิงไม่เว่นแม้แต่จุดนั้น…
มือที่สั่นเทาของเจมส์ใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดที่ใบหน้าของท่านหญิงเพื่อทำความสะอาดเครื่องสำอางออก
เธอลืมตาขึ้นมามองหน้าเขา ซึ่งนั่นมันทำให้เจมส์ทำอะไรไม่ถูก…
“ขะ..ข้าทำอะไรผิดรึเปล่าครับ”
“หากว่าข้ายังไม่ได้ด่าเจ้า ก็แสดงว่าข้ากำลังพึงพอใจ…ทำต่อสิข้าง่วงแล้ว…”
“คะ..ครับ”
เจมส์วางผ้าขนหนูที่เปื้อนไปด้วยเครื่องสำอางลง เขาใช้ผ้าผืนใหม่เช็ดทำความสะอาดใบหน้าที่งดงามของท่านหญิงอีกครั้ง เช็ดตั้งแต่ใบหน้า ไล่ลงไปที่คอ…ผ่านลงไปยังเนินอกที่อวบอิ่ม..
และสายตาของท่านหญิงก็จ้องมาที่หน้าของเขาอีกครั้ง
เจมส์คิดว่าหากท่านหญิงหลับตาเขาน่าจะไม่ประหม่าขนาดนี้ แต่นี่ท่านมองทุกการกระทำของเขา
มันก็เลยสร้างความตื่นเต้นให้เขามากทีเดียว
เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดที่เนินอกของท่านหญิงเบาๆ ทีละข้าง…มันนุ่มมากให้ตายเถอะ!!
ถึงจะไม่ได้สัมผัสโดยตรงแต่สัมผัสผ่านผ้า มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังสัมผัสครีมอยู่…
จูเลียน่ารู้สึกว่าเธอกำลังเอ็นดูท่าทางของเจมส์มากๆ เขาเหมือนกับเด็กที่เคยพบเจอของเล่นที่น่าตื่นตาตื่นใจ เธอยกมือขึ้นมาจับที่ผมของเขาเบาๆ
“ตัดผม?”
“ครับ รีสบอกว่าข้าจะดูดีมากกว่าเดิมหากตัดผมทรงนี้…”
“อ่า..รีสช่างตาถึง ข้าควรจะมอบรางวัลให้นาง”
เจมส์ยกยิ้มจางๆ จูเลียน่าใช้นิ้วของเธอสัมผัสที่หางตาของเจมส์ ไล่ลงมาที่แก้ม จมูกและริมฝีปากของเขา
“…พอถึงตอนนี้แล้ว..ต้องถอดเสื้อผ้าออกใช่ไหมครับ!!”
จูเลียน่าเลิกคิ้วมองหน้าเจมส์
“อะไรนะ?”
“รีสบอกเอาไว้ว่า ตอนที่ข้าอาบน้ำให้ท่านหญิง หากว่าท่านหญิงเริ่มสัมผัสข้ามากขึ้น แสดงว่าท่านหญิงอยากจะทำรักกับข้าแล้ว ให้ถอดเสื้อผ้าออกและเดินไปที่เตียง…”
เสียงหัวเราะดังออกมาจากจูเลียน่า เธอหัวเราะเสียงดังพร้อมกับมองไปที่เจมส์
“เจ้าทำให้ข้าหัวเราะได้…ลองบอกความปรารถนามาสิ…”
“…..แต่ว่า..รีส..บอกว่าข้าห้ามร้องขอสิ่งใดจนกว่าจะทำรักเสร็จแล้ว”
เธอยกยิ้มก่อนจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เจมส์รีบลุกขึ้นตามเธอไป เขาคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดหยดน้ำที่เกาะตามร่างกายของท่านหญิง
“ข้ายังไม่อยากทำรักในคืนนี้ แค่นอนกอดข้าก็พอ…”
ใบหน้าของเจมส์ฉายแววผิดหวังออกมาเล็กน้อย
“ทำไม? เจ้าอยากทำมากกว่านี้งั้นเหรอ?”
“ข้าทำอะไรผิดรึเปล่าครับ ปกติแล้ว…จะต้องทำไม่ใช่เหรอครับ…”
เขาทาน้ำมันกุหลาบที่ผิวของจูเลียน่า แล้วสวมชุดนอนให้เธอ
“….เรื่องนั้นข้าทำแน่ แต่ยังไม่ใช่วันนี้”
เจมส์ส่งยิ้มจางๆ ให้จูเลียน่า เขารีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วเดินไปหาท่านหญิงที่นอนอยู่บนเตียง…
ฝันที่ไม่กล้าฝัน เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเขาจะได้มานอนข้างท่านหญิงจูเลียน่าเช่นนี้ เจมส์ยกมือขึ้นมาโอบกอดท่านหญิงเอาไว้
“ห้ามออกจากห้องจนกว่าข้าจะตื่น ข้าเกลียดการตื่นมาแล้วไม่เจอใครที่สุด…”
“ครับ ข้าอยู่กับท่านจนกว่าท่านจะตื่น…”
………
การแสดงจบลงพร้อมกับบัตรเชิญจากสตรีชนชั้นสูงมากมาย อีฟานได้แต่มองบัตรเชิญพวกนั้นอย่างไม่สนใจ
เขายกดอกกุหลาบสีแดงสดในมือขึ้นมา…แหวนเพชรที่มูลค่าของมันสามารถซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่ได้สบาย…
เรื่องนั้นไม่ได้สร้างความประทับใจให้อีฟานเลย เพราะข้างๆ บัตรเชิญพวกนั้นคือเงินทองและของมีค่ามูลค่ามหาศาล
เขาคือดาราดัง และนั่นทำให้สตรีชนชั้นสูงจำนวนมากสนใจในตัวของเขา…
ทว่าไม่มีใครที่สามารถพาอีฟานเข้าโรงแรมได้เลย เขาจึงได้รับฉายาว่าอีฟานในหอคอย หมายความว่าเขามิยอมลงมาจากหอคอยเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับสตรีนางใด
แต่เจ้าของดอกกุหลาบสีแดงนี้กำลังทำให้หัวใจเขาสั่นไหว ปฏิเสธถึงรูปลักษณ์ที่แสนโดดเด่นของเธอไม่ได้เลยจริงเธองดงาม เย้ายวน ทว่าอันตรายราวกับดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมคมนี้
ท่าทางจบการแสดงละครอาทิตย์หน้า เขาจะต้องไปพบเธอสักหน่อยแล้ว…
- Writer
