น้ำมันราดไฟ (อ่านฟรี)

รสชาติกิมจิ / 1

ฉัตรชฎาพาเพื่อนสนิทของเธอ บินลัดพามาเที่ยวที่ประเทศเกาหลี พวกเธอไม่ได้มาเพื่อกินกิมจิ แต่มีความตั้งใจที่จะไปลิ้มรสชาติของหนุ่มเกาหลี แน่นอนว่าฉัตรชฎาไม่ได้เพิ่งไปครั้งแรก เธอไปฉลองที่เกาหลีตั้งแต่เสร็จงานศพสามีของเธอ ก่อนที่จะจัดการเรื่องมรดกเรียบร้อยเสียอีก

“ฉันจองทุกอย่างไว้หมดแล้วนะ ตามที่เราคุยกันไว้” ฉัตรชฎาหันไปบอกกับเพื่อสนิทของเธอ ทั้งคู่พากันเดินขึ้นรถส่วนตัว ที่เอเจนซี่เตรียมไว้ต้อนรับ และมุ่งห้าพาคนทั้งสองไปพักที่โรงแรมหรูริมชายหาด ซึ่งได้มีการจองโซนส่วนตัวเอาไว้

เมื่อมาถึงโรงแรม รถสีดำคันหรูก็แล่นฉิวเข้าไปจอดที่โซนวีไอพีทันที พนักงานของโรงแรมมายืนเพื่อรอขนสัมภาระของลูกค้าคนสำคัญโดยไม่ต้องเสียเวลายืนรอ

“สวัสดีค่ะคุณฉัตร เอ่อ...อีกท่าน...” สาวไทยที่รับหน้าที่ดูแลแขกพิเศษ ซึ่งจัดส่งมาโดยเอเจนซี่ดูแลการมาเที่ยวของฉัตรชฎา เดินมาต้อนรับสาวสวยทั้งสอง ปรีญาณินหน้าบางเกินกว่าจะเผยตัวตนให้อีกฝ่ายเห็น เธอสวมแว่นตากันแดดกรอบโตปิดบังใบหน้า ที่ศีรษะสวมหมวกใบใหญ่ ส่วนล่างของใบหน้ายังสวมแมสปิดบังอีกชั้น จนทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้

“ไม่ต้องรู้จักแขกคนนี้หรอกจ้ะ มีอะไรติดต่อผ่านฉันคนเดียวก็พอ” ฉัตรชฎารีบแทรกขึ้น เพราะดูดีว่าเพื่อนเพิ่งจะเข้าวงการได้ไม่นาน ก็คงจะยังไม่ชินเท่าไรนัก อีกอย่างเพื่อนของเธอก็ไม่ใช่สาวโสด

“ค่ะ ห้องพักของคุณฉัตรกับ...เพื่อนของคุณฉัตรจะเป็นตึกคู่ แยกออกมาจากตัวโรงแรม ตัดขาดด้วยบ่อน้ำตรงนั้นนะคะ” ปรีญาณินมองตามคำอธิบายของหญิงสาวตรงหน้า บ่อน้ำขนาดใหญ่คั่นกลางระหว่างตึกรวมและโซนวีไอพี รอบบ่อมีต้นสนสูงตระหง่านเรียงยาวตลอดแนวดูลับตาจากผู้คนดีนัก

“ด้านหลังเป็นภูเขา ด้านหน้าเป็นทะเล โซนนี้จะไม่มีลูกค้าท่านอื่นเข้ามารบกวน แล้วก็พนักงานจะเข้ามาก็ต่อเมื่อแขกเรียกเท่านั้นค่ะ” ฉัตรชฎาพยักหน้ารับ เธอรู้รายละเอียดส่วนนี้ดีอยู่แล้ว เพราะเคยมาหลายครั้ง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวนะคะ ส่วนแพ็คเกจที่คุณฉัตรสั่งจองไว้ ประมาณช่วงค่ำของวันจะเข้ามาค่ะ” แพ็คเกจที่ว่านี้คือ หนุ่มแดนกิมจิที่ฉัตรชฎาสั่งเอาไว้กับทางเอเจนซี่ แพ็คเกจทัวร์ลับๆ ที่เธอไปเจอโดยบังเอิญ สู๋การเป็นสมาชิกวีไอพี ตัวแม่ที่เพียงแค่เอ่ยชื่อ ก็มีหนุ่มๆ แย่งกันบริการ เพราะรางวัลตอบแทนนั้นหนักจนสามารถพักรับงานได้เป็นปีๆ

“ฉันกลัวๆ ยังไงก็ไม่รู้ยายฉัตร” ปรีญาณินพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินเข้าไปที่ห้องพัก ตอนอยู่ที่ไทยก็พะวักพะวงกลัวสามีหรือคนรู้จักรู้ พอบินลัดฟ้ามาต่างประเทศ ก็กลัวอีกหลายอย่าง

“กลัวอะไร กลัวผัวรู้เหรอ แกไม่ต้องห่วงระบบความปลอดภัยที่นี่แน่นหนามาก” ที่กล้าพูดได้ขนาดนี้ ก็เพราะว่าเธอเคยพาเพื่อนที่มีสามีอยู่ แบบปรีญาณินหนีมาเที่ยวแล้วหนหนึ่ง แต่ก็ไม่ถูกจับได้ เพราะหากไม่ใช่สมาชิกระดับสูงที่เคยมีประวัติกับเอเจนซี่นี้ ไม่มีทางได้เข้ามาในโซนส่วนตัวของโรงแรมที่ทาเอเจนซี่ทำสัญญาเอาไว้แน่นอน

“เปล่า ฉัน...”

“หรือว่ากลัวโดนรูดทรัพย์ เรื่องนั้นก็ไม่ต้องห่วง ของที่เลือกมาเนี่ยคุณภาพเน้นๆ ถ้ามันทำเรื่องแบบนั้นจริง เอเจนซี่ตามไปฆ่ามันแน่ ฉันน่ะลูกค้าชั้นเลิศนะยะ” ฉัตรชฎาเล่าอย่างภาคภูมิใจ เพียงแค่เธอยกหูโทรศัพท์ ทันทีที่ปลายสายกดตอบรับ ก็รีบเสนอแพ็คเกจให้เธอยกใหญ่ ทั้งลด แลก แจก แถม หวังจะเอาใจลูกค้าคนนี้ และเหมือนว่าเอเจนซี่นี้จะถูกใจฉัตรชฎามากเสียด้วย เพราะนอกจากจะมีบริการดี แล้วยังมีหนุ่มๆ ให้เลือกหลากหลาย

“ไม่ใช่”

“ถ้างั้นแกจะกลัวอะไรอีก กลัวคุยกับมันไม่รู้เรื่องเหรอ เรื่องนี้ก็สบายใจได้ ฉันเลือกแบบที่พูดไทยได้มาแล้ว จ่ายหนักทั้งทีก็ต้องเลือกของที่มันดีสักหน่อย” ปรีญาณินไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกในใจอย่างไร เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอกลัวนั้น มันเรียกว่าบาปหรือเปล่า แต่ก็พยายามทำใจให้สบาย แล้วปล่อยวางจากทุกสิ่ง คิดเพียงแค่ว่าเธอมากอบโกยความสุข

"เธอนอนพักตึกนั้น เดี๋ยวฉันจะนอนตึกนี้ก็แล้วกัน" ฉัตรชฎาหันไปพูดกับเพื่อนของเธอ ที่เลือกนอนตึกนอก เพราะคิดว่าตึกข้างในดูจะเป็นส่วนตัวมากกว่า

"ทำไมต้องแยกกันด้วยล่ะ" ที่จริงปรีญาณินจะถามตั้งแต่ตอนที่ พนักงานสาวคนนั้นมาแนะนำแล้ว แต่เพราะมัวระแวง บวกกับคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้จนทำให้ลืมถาม

"ตอนฉันอยู่กับผู้ชายฉันไม่ใส่เสื้อผ้านะ ถ้าแกโอเคเรื่องนี้จะพักตึกเดียวกันก็ได้" เพราะเรื่องบนเตียงของตัวเองนั้นสุดเหวี่ยงเกินไป ฉัตรชฎาถึงได้ตัดสินใจ เลือกหาที่พักที่แยกกันอยู่กับเพื่อนสนิท เธอกลัวว่าปรีญาณินจะตกใจ

"ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนเธอดีกว่า" ถึงจะเข้าวงการนี้มาเต็มตัวแล้ว แต่ก็มั่นใจว่ายังไม่พร้อมเห็นเพื่อนเดินแก้ผ้าล่อนจ้อน อยู่กับผู้ชายแน่ ปรีญาณินจึงได้รีบปฏิเสธ และเธอก็มั่นใจด้วยว่าฉัตรชฎาไม่ได้พูดเล่น

"ไม่รบกวนหรอก ฉันห่วงแต่เธอจะรับไม่ได้" ก่อนนี้ฉัตรชฎาเคยไปเริงร่าในปาร์ตี้เซ็กส์มาแล้ว เธอจึงไม่มีความเคอะเขินกับอะไรแบบนี้อยู่แล้ว

"มันก็เรื่องปกติ...แล้วแต่รสนิยมใครไม่ใช่เหรอ" ปรีญาณินพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แค่จินตนาการว่าเห็นเพื่อนสนิทอยู่ในภาพเปลือยเปล่า เธอก็ขนลุกไปทั้งตัวเสียแล้ว