บทนำ
‘ลาก่อน ความทรงจำแสนเศร้า’
ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ทันทีที่สบตาผู้หญิงคนนั้น ความรู้สึกเก่าๆ ก็หวนมา เหมือนกำแพงแก้วถล่ม
ท่าทางหล่อนเองก็ตระหนกไม่น้อย ริมฝีปากที่เขาแอบชมว่าสวยในใจสั่นระริก สีหน้าเผือดซีดเหมือนกำลังมองเห็นความตาย หล่อนถอยหลังกรูด ทันทีที่ตั้งสติได้
ธาราทำได้แต่ยกมือค้างในอากาศ ผู้หญิงคนนั้นวิ่งตัวปลิวหนีไป... จนเขารั้งไว้ไม่ทัน
“โอภาส” เสียงเย็นชา สีหน้ากระด้างที่เห็นอยู่ทุกวัน การ์ดหนุ่มใหญ่ถอนใจแรงๆ เขามองตามผู้หญิงคนนั้นไปจนหล่อนหายไปกับฝูงคน
“ครับ”
“ชุดหล่อน...” ถ้าจำไม่ผิด ชุดฟอร์มที่ผู้หญิงคนนั้นสวมไว้คือชุดฟอร์มพนักงานของเขา
“ครับ” เป็นคำตอบสั้นๆ แต่ตามมาด้วยเสียงถอนใจแรงๆ ธาราขมวดคิ้ว เขารู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ โอภาสเป็นคนสนิทติดตามเขามาตั้งแต่ตนเองยังหนุ่ม เป็นการ์ดคนเดียวที่ทนอารมณ์ไม่คงที่ของเขาได้ สมัยวัยรุ่น เขาก้าวร้าวจนแม้แต่บุพการียั
