One night stand DADDY&MOM จำเป็น บทที่4.

1588 Words

“ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ คุณทำแบบนี้ หากลูกรู้เข้าจะว่ายังไง” “จะว่ายังไงล่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมนะ” เมรีขมวดคิ้วคิดตาม เธอไม่เคยเห็นบิดาแสดงความเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อน “คุณไม่ใช่ผู้ชายตัวเปล่าที่จะมีกิ๊ก มีบ้านเล็กไปทั่วแบบนี้นะคะ” เมรีตกใจเกือบร้องกรี๊ด เธอเบิกตาโตยกมืออุดปากแทบไม่ทัน ไม่คิดว่าบิดาที่แสนดีจะมีพฤติกรรมสำส่อนเหมือนผู้ชายที่เธอเคยนึกรังเกียจ “คุณเดือดร้อนอะไรด้วยล่ะ เงินเดือนผมก็แบ่งให้คุณทุกเดือน” เสียงบิดาแฝงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด “เห็นแก่ตัว...” “อย่าบ่นมากเลย คุณอยู่สบายๆ เลี้ยงลูกไป ผมจะไปไหนได้ ผมก็กลับมาที่บ้านทุกวันนี่” เมรียกมืออุดหู เธอไม่อยากได้ยินความเห็นแก่ตัวของบิดาอีกต่อไปแล้ว นับจากนั้นเมรีก็มองบิดาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เธอรักท่านได้ไม่เต็มร้อยเหมือนเก่า ยิ่งมารดาซึมเศร้ามากขึ้นเท่าไร เมรีก็ยิ่งเกลียดบิดาเพิ่มขึ้นเท่านั้น ทำไมนะ...ทำไมผู้ชายถึงไม่เคยพอ... เมรีถามตัวเองมาตลอด ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เธอไม่ได้คำตอบ...รู้แค่ว่า ความเกลียด ความระแวง ทำให้เมรีกันตัวเอง ออกห่างมนุษย์ที่เป็นเพศตรงข้าม เมรีถอนใจแรงๆ เธอจะตื่นตระหนกตอนนี้ไม่ได้ บางทีผู้ชายคนนั้นอาจจะจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ขอให้เธอแกร่งพอ ไม่ว่าใครก็มา ‘ฉก’ ลูกไปจากอกเธอไม่ได้ “แกๆ เมรี แกเป็นอะไรไป?” เสียงไพลินกับเบญจา ทำให้เมรีรู้สึกดีขึ้น เธอผุดลุกขึ้นยืน คงต้องหาวิธีเตรียมตัวตั้งรับ หากโชคดี ผู้ชายคนนั้นไม่ระแคะระคาย เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปเสีย “เปล่า ไม่มีอะไร ฉันแค่รีบกลับมาฉี่” เมรีคิดทบทวน ในห้องน้ำไม่เหมาะทีจะพูดเรื่องสำคัญ เบญจาดูเหมือนจะไม่เชื่อ หญิงสาวลากเมรีเดินเลี่ยงไปทางด้านหลังบริษัท มีไพลินเดินขนาบมาด้วย “เล่ามา...” ท่าทางเกร็งตัวของเมรี เบญจารับรู้โดยสัญชาตญาณ เรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว ไพลินมองหน้าเบญจาสลับกับเมรี “มีอะไรเหรอแก?” “มันต้องมีสิ ฉันเชื่อว่าเกี่ยวกับไอ้หมอนั่น” เบญจาตอบเสียงแข็ง เมรีถอนใจพรวด เธอถอยหลังไม่ได้แล้ว อย่างน้อยก็ควรเปิดใจให้เพื่อนๆ ช่วยคิด “เบญ ลิน...พ่อของลูกฉัน คือ...” เมรีกัดริมฝีปากล่างก่อนจะโพล่งพรวดออกมา “หมอนั่น ไอ้หมอนั่นแหละที่ฉันเผลอมีอะไรด้วยคืนนั้น!!” หลังพูดจบ เมรีโล่งอก แต่เบญจากับไพลินเข่าทรุด “หมอนั่น คือคุณนะโมเหรอเมรี?” “อือ...” เมรีพยักหน้ารัวๆ ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะจนแต้มได้ เธอไม่ต้องการ ‘พ่อ’ ของลูก เธอไม่ต้องการมีสามี แต่อะไรๆ ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นใจ คนที่ไม่คิดว่าจะเจอ กลับอยู่ใกล้กว่าที่คิด “ฮอยย๊ะ!” ไพลินครางเสียงหลง เงยหน้ามสบตาเบญจา ซึ่งเพื่อนของเธอก็ทำท่าจุกอกไม่ต่างอะไรกับตนเอง เมรีคว้าได้เพชรน้ำเอก ผู้ชายที่กำลังฮอตสุดๆ หน้าที่การงานก็ไม่ได้ขี้เหร่ แถมหน้าตายังจัดว่าล้ำหน้าหนุ่มๆ ที่เคยมาขายขนมจีบให้เมรีทั้งหมดทุกคน และหากหมอนั่นพร้อมที่จะรับผิดชอบผลพวงหลังจากวันไนท์สแตนกับเมรี เพื่อนของเธอยิ่งกว่าถูกรางวัลลอตลี่เสียอีก “เขารู้จักแกมาก่อนไหมเมรี?” เบญจาถามย้ำ สามเดือนมานี่นะโมไม่เคยโผล่หน้ามาแสดงความรับผิดชอบ “ไม่น่าจะนะ...ฉันเพิ่งเห็นหน้าเขาครั้งแรกตอนที่ฉันสร่างเมา” “เอ...แบบนี้เขาจงใจตามแกมาไหมอะ เมรี?” ไพลินถาม “จะบ้าเหรอลิน เขาไม่รู้จักยัยรีนะจะตามมาได้ยังไง อีกอย่างคนไม่รู้จักกันนอนด้วยกัน หมอนั่นคงไม่ติดใจขนาดตามหาหรอก ผู้ชายส่วนใหญ่เห็นแก่ตัวทั้งนั้นแหละ” เบญจาไม่ได้มีอคติกับผู้ชายหรอก แต่เท่าที่เห็น ในสังคมทุกวันนี้ เพศชายขึ้นชื่อว่าเป็นเพศที่เห็นแก่ตัวเองที่สุด “มันไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ?” ไพลินยังไม่วายแย้ง หลายเหตุผลมาประกอบกัน มันชั่งเป็นเรื่องบังเญที่น่าเหลือเชื่อ “ไม่รู้สิ อยากรู้ต้องไปถามเขาเอง” เบญจาเปรย “อย่านะ!!” เมรีห้ามไว้ หากหมอนั่นไม่ระแคะระคาย การที่ไปสอบถามจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเสียเปล่าๆ “ฉันไม่บ้าแบบนั้นหรอกแก เอาเป็นว่า ฉันจะไปสืบให้ หมอนั่นจำแกได้ไหม เขามีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า” เบญจาสรุปเสียงเข้ม รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง หากนะโมไม่แม้แต่จะจำเมรีได้ คงต้องหาทางให้เมรีหลบไปพ้นๆ ก่อนจนกว่าทุกอย่างจะคลี่คลาย แต่...มันไม่ได้เป็นอย่างที่ทั้งสามสาวคาดคะเนไว้ หลังเบญจาพยายามซักไซ้ ก็ไม่ได้ความกระจ่าง สามสาวเลยถอยมาตั้งหลักและพยายามเก็บตัวเงียบ ผู้ชายคนนั้นก็ยังทำงานที่เดิม มีวัฐจักรแบบเดิมทุกวัน จนเมรีคลายความระแวง ทั้งสามสาวพลอยโล่งอก แต่ก็ยังพยายามไม่โผล่ไปให้นะโมเห็น เพราะบางทีการประจันหน้า อาจรื้อฟื้นความทรงจำของผู้ชายคนนั้นขึ้นมาได้ ดังนั้นรอให้เมรีคลอด จากนั้นค่อยว่ากันอีกที อีกแค่ไม่กี่เดือนเอง ทนๆ ไป นะโมไม่ได้คิดแบบนั้น เขาจับตามองเมรีเงียบๆ หลังนับวัน เดือน ปีคร่าวๆ ระยะการตั้งครรภ์ของเมรี มันชวนให้เขาหงุดหงิดหัวใจ เขาถูกปลูกฝังมาด้วยศีสธรรม ความผิดที่เขาก่อ เขาน่าจะมีส่วนในการชดใช้ แม้อีกฝ่ายจะไม่เรียกร้อง “คุณครับ คุณ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อย” เมรีตัวชาวาบ เธอกัดริมฝีปากล่าง ภาวนาในใจขอให้เสียงที่ได้ยิน ไม่ใช่คนที่เธอกำลังหลบหน้า เมื่อหมุนตัวกลับมามองด้านหลัง เมรีแทบเข่าทรุด เธอยืนโอนไปเอนมาจนนะโมต้องถลาเข้ามาประคอง “เป็นอะไรไหมคุณ?” เสียงแผ่วหวิวเหมือนคนพูดอยู่ไกลแสนไกล ทั้งที่ความจริงแล้วเมรีกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะดำมืดลง เมรีได้ยินเสียงกรีดร้องของเบญจาและไพลิน เหตุการณ์วุ่นวายหลังจากเมรีเป็นลม เธอได้ฟังหลังจากนั้นอีกหลายวัน... “ปล่อยเพื่อนฉันนะคุณนะโม คุณทำอะไรเมรีหะ!!” เบญจาถลามาใกล้ พยายามรั้งเมรีออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม “ปล่อยสิ บอกให้ปล่อย” ไพลินตามเข้ามายื้อแย่งเมรีอีกคน พนักงานในบริษัทที่ทยอยเดินออกมาหลังเวลาเลิกงานเริ่มเข้ามามุง มีเสียงซุบซิบไม่เบานักดังเข้าหูไพลิน จนเธอเริ่มเดือดปุดๆ “สงสัยจะเป็นแผนหาพ่อให้ลูก” “จงใจอ่อยชัดๆ แหม เลือกคนถูกเสียด้วยนะยะ” “แผนสูงใช้ได้ แต่ลืมไปหรือไงว่าตัวเองกำลังท้องอยู่ แถมยังหาคนเป็นพ่อไม่ได้ด้วย” ไพลินพยายามกลั้นความโกรธ เธอจะระเบิดตอนนี้ไม่ได้ ทุกอย่างจะพังลง ความลับที่สู้อุตส่าห์ปกปิดไว้คงเหลวไม่เป็นท่า แต่เสียงสุดท้ายที่ได้ยินเต็มสองหู ไพลินเลยหมดความอดทน “หยิ่งมาได้ตั้งนานสองนาน ตอนนี้คงไม่ไหวแล้วสินะ ยางอายคงหมดตั้งแต่ไปนอนแบให้ผู้ชายที่ไหนขย่มจนท้องไม่มีพ่อแบบนี้ไงล่ะ” “ถ้าไม่รู้จริงช่วยหุบปากไว้จะดีกว่านะ หากหล่อนไม่รู้ก็รู้ไว้ซะ ไอ้หมอนี่แหละ พ่อของลูกเพื่อนฉัน” “ลิน!!” เบญจาตะโกนลั่น “ว้าย ฉันลืมตัวอะแก” ไพลินหันมามองสบตาเบญจา เพื่อนของเธอมีสีหน้ากระอักกระอ่วน แต่แปลก ผู้ชายในหัวข้อสนทนากกลับไม่มีทีท่าอะไรเลย เขาเฉยจนน่าแปลกใจ “อย่ามาขี้ตู่ คุณนะโมเขาเพิ่งจะย้ายมาไม่ถึงสองเดือน จะมารู้จักกับแม่เมรีขี้เมาได้ยังไง” มีแฟนคลับนะโมพยายามแก้ตัวแทน ชายหนุ่มถอนใจเฮือก เขาห่วงอาการของผู้หญิงในอ้อมแขนมากกว่า นะโมทรงตัวขึ้นยืน อุ้มเมรีติดมือมาด้วย เขาหันไปถามผู้หญิงที่อยู่ใกล้เขาที่สุด “โรงพยาบาลใกล้สุดอยู่ตรงไหนครับ” เบญจาข่มความโกรธ เธอควรห่วงเพื่อนมากกว่าจะมาวิวาทกับคนอื่นๆ “คิลนิกใกล้สุดตรงนั้นค่ะ ลินไปเถอะ อย่าเสียเวลากับคนพวกนี้เลย” เบญจาหันมารั้งไพลิน พร้อมกับสาวเท้าเดินตามนะโมที่เดินนำหน้าลิ่วๆ วงล้อมแหวกออกเป็นทางเปิดทางให้นะโมพาเมรีที่เป็นลมไปแล้วออกมาจากจุดนั้นมีสองสาวเดินแกมวิ่งตามหลังมาติด เมื่อส่งเมรีถึงมือหมอ เบญจาผุดลุกขึ้นยืน เดินมาประจันหน้ากับนะโม “มีอะไรจะบอกฉันไหมคะ?” ไพลินเดินมาขนาบข้าง แววตาของเธอวาววับไม่แพ้กับเบญจาเลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more