“ไม่เป็น!” หันไปแยกเขี้ยวให้ขุนศึกที่ว่าแหย่เธออยู่ได้
“ดาวมฤตยูไง” อธิปัตย์ว่าขึ้นบ้าง ก่อนจะยกแขนหนีแทบไม่ทันเมื่อฝนทิพย์ยื่นมือจะตี
ครั้นนั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว ฝนทิพย์ก็เอ่ยเรื่องที่เคยตกลงกันไว้กับเพื่อนๆ
“ทุกคน อาทิตย์หน้าเตรียมตัวนะ บอกพ่อกับแม่ไว้แล้วว่าจะพาเพื่อนไปกินข้าวที่ร้าน”
“โอเค” จ้าวจันทร์เอ่ยแววตาเป็นประกาย
“กินไม่อิ่มห่อกลับได้มั้ย”
“เรื่องของมึง!”
ขุนศึกหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินฝนทิพย์ตอบอธิปัตย์อย่างนั้น สามคนพอร์ช เวย์ เบสต์ สนิทกันจนบางครั้งใช้สรรพนามกูมึง เป็นสิ่งที่เขาเห็นอยู่บ่อยครั้ง และเมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรต่อแล้ว เขาก็เลยหันมาพยักพเยิดหน้ากับเพื่อนชายทั้งสองคนแล้วเอ่ยในสิ่งที่รู้กัน
“เจอกันกี่โมงดี”
“สามทุ่มมั้ย” อธิปัตย์เอ่ยตอบ
“เค”
“ไปไหนกัน” ฝนทิพย์ที่จ้องอยู่แล้วไม่ยอมปล่อยผ่านเมื่อรู้สึกได้ว่าสามหนุ่มนี่มีลับลมคมนัย
“บอกมานะ” เอ่ยถามซ้ำอีก
