ขอรักพี่ชายจะได้ไหม

น้องสาวขาวอวบ

        เขาอายุยี่สิบเจ็ด ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นนมเพิ่งแตกพาน หรือพวกผู้ชายที่หาคู่นอนไม่ได้ ไม่ก็พวกโรคจิต ที่ต้องมานอนจินตนาการแล้วฝันเปียกเปรอะเปื้อนเตียงนอนอยู่แบบนี้  ที่สำคัญมันหลายครั้งแล้วด้วย แก้ยังไงก็ไม่หาย สวดมนต์ก่อนนอนก็แล้ว ไปพบจิตแพทย์ก็แล้ว ฝันบ้าฝันบอก็ยังมากวนใจ

          เขาจะปล่อยผ่านไปก็ได้ ถ้าคู่กรณีในความฝันนั้นไม่ใช่คนที่เขาเกลียดนักหนา

          มิกิ.. นังกระซู่ตาใส !

        ย้อนไปเมื่อห้าปีที่แล้วตอนที่เสือเรียนจบใหม่ ๆ เขาพึ่งได้งานในบริษัทมีชื่อเสียง ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี แต่อยู่ ๆ หัวใจลูกชายคนเดียวก็พาลต้องมาสลายไปกับการตัดสินใจหย่าร้างของพ่อแม่ เขามึน เขางง เขาไม่เข้าใจ ในเมื่อครอบครัว ก็อบอุ่นมาตลอด แล้วมันเกิดอะไรขึ้น

          หรือมันมีอะไรอยู่เบื้องลึก แต่เขาไม่เคยรับรู้เลย...

          ด้วยความที่เป็นลูกชายหลานชายคนเดียวของวงศ์ตระกูล หน้าตาดี เรียนดี เล่นกีฬาเก่ง เสือเลยโดยตามใจ            ทุกสิ่งอย่าง เขาเติบโตท่ามกลางความพร้อม อยากได้อะไรก็ต้องได้ น้อยครั้งที่เขาจะถูกทำให้ไม่พอใจ

          แล้วอยู่ ๆ แม่มาให้เหตุผลว่าเป็นปัญหาของผู้ใหญ่เลยต้องเลิกรากัน แต่พ่อบอกเสือว่า เหตุผลที่แท้จริงคือแม่มีชู้ แม่ไปแอบมีผู้ชายคนใหม่ มันทำให้เสือรับไม่ได้

          หลังเลิกรากับแม่ พ่อที่เดิมที่ชอบดื่มอยู่แล้วก็ยิ่งดื่มหนักขึ้น จนกระทั่งประสบอุบัติเหตุเพราะเมาแล้วขับในวันหนึ่ง และแล้วพ่อก็จากเขาไปอย่างไม่มีวันหวนคืนหลังจากเลิกรากับแม่เพียงสามเดือน

          หลังพ่อตาย ความไม่ดีที่พ่อไปก่อไว้ก็ค่อย ๆ เผยออกมา หนี้สินท่วมท้นทั้งในและนอกระบบ หนี้พนันต่าง ๆ นานา แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นมีผู้มาช่วยรับผิดชอบ คือ ผู้ชายคนใหม่ของแม่

        ผู้ชายคนนั้นอายุเท่าไรไม่รู้ รู้แต่เป็นชาวญี่ปุ่น แต่แม่ให้เสือเรียกเขาว่า ลุงโยชิ เป็นพ่อหม้ายเมียตาย เขามีลูกสาวคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่เป็นลูกของครอบครัวพี่สาวที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุยกครัว เหลือเพียงลูกสาวตัวน้อย ๆ ลุงโยชิเลยเอามาอุปการะเป็นลูก เธอชื่อ มิกิ

        สองคนพ่อลูกมาเที่ยวเมืองไทยแล้วติดใจ อยู่ ๆ ก็บ้าบอตัดสินใจย้ายมาตั้งหลักปักฐานที่นี่ ร่วมหุ้นเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ กับเพื่อนคนไทยและมีอาหารฝรั่งขายด้วย โชคร้ายเป็นบ้าที่เพื่อนคนไทยที่ว่านั้นเป็นเพื่อนของแม่ด้วยเหมือนกัน แถมเลือกโลเกชั่นมาอยู่แถวบ้านเสือ นั่นล่ะ เรื่องมันก็เลยเกิด

        จริงอยู่ที่ลุงโยชิมาช่วยใช้หนี้แต่ก็ไม่ทั้งหมด เพราะมันก็เป็นจำนวนที่มากโขอยู่ ตัวแกเองก็เอาเงินมาลงทุนทำร้าน ทำให้แม่ต้องขายทรัพย์สินทั้งบ้านและรถไปเคลียร์ หลังจากนั้นแม่ก็ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของสองคนพ่อลูกนั่น

        แต่เสือค่อนข้างเป็นคนหัวรั้น เขารู้ว่าพ่อไม่ดี พ่อสร้างความเดือดร้อนให้ครอบครัว รู้ว่าลุงโยชิดีกว่าพ่อแค่ไหน แต่ก็ทำใจไม่ได้อยู่ดีที่ครอบครัวต้องพังทลาย เสียพ่อ ทำให้เกิดทิฐิ  ทั้งที่สองคนพ่อลูกนั่นดีกับเขา แต่เขาก็ยังตั้งแง่เกลียดทั้งคู่

        ...ใครมันจะยอมรับผัวใหม่ของแม่กับลูกติดวะ ไม่มีทาง เขาต้องเกลียดพวกมันนั่นแหละ ถูกแล้ว

        ที่สำคัญไปกว่านั้น เขาเกลียดตัวเองอยู่ลึก ๆ ทำไมน่ะเหรอ เพราะครั้งแรกที่เขาเห็นยัยมิกินั่น มันทำให้เขาตะลึง

        วันนั้นเขาไปส่งแม่ที่ร้านกาแฟลุงโยชิเพื่อจะจัดการเอกสารบางอย่าง เขาจะกลับเลยแต่แม่คะยั้นคะยอให้เขาดื่มกาแฟก่อนสักแก้ว เลยจำเป็นต้องนั่งอยู่ แม่เดินไปเข้าห้องน้ำ เขาเลยนั่งอยู่เพียงลำพังที่โต๊ะ สักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน

        สาวน้อยหน้าใส ผิวขาวจั๊วะ ตาโต แก้มป่อง ปากนิด จมูกหน่อย บ้องแบ๊วน่ารักคาวาอี้ตามสไตล์สาวญี่ปุ่น เธอสวมชุดเดรสสีชมพูลายคิตตี้น่ารักยาวเหนือเข่าขึ้นไปนิด

        สาวน้อยแก้มใสวัยสิบแปด ยืนยิ้มหวานให้ชายหนุ่มหน้าคมวัยยี่สิบสาม ที่จ้องมองเธอราวโดนมนต์สะกด

        แต่ทันทีที่แม่กลับมาแล้วแนะนำให้เขารู้จักกับเธอว่าเป็นใคร หัวใจที่พองโตราวลูกโป่งก็เหี่ยวแฟบเหมือนโดนเข็มเจาะทันที

        เด็กนั่นเป็นลูกเลี้ยงของผู้ชายคนใหม่ของแม่...

         สายตาอ่อนโยน รอยยิ้มฉ่ำหวานของเสือเปลี่ยนแปลงไปทันที มันเปลี่ยนเป็นมึนตึง บางคราวสายตานั้นยังส่งความ เกรี้ยวกราดเกลียดชังให้เธอเป็นพัก ๆ

        แต่แปลก เด็กบ้านั่นยังคงส่งยิ้มหวานให้เขา แถมแววตาใสนั้นมีประกายแปลก ๆ คนอื่นอาจมองว่ามิกิเป็นเด็กสาวใส  ไร้มลพิษ แต่สำหรับเสือ มันไม่ใช่.. กระซู่ตาใส ชัด ๆ !

        ทุกครั้งที่เธอจ้องมองเขา หัวใจชายมันวูบไหวแปลก ๆ  ทั้งที่เสือก็ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน

        ทำไมต้องมามีปฏิกิริยากับเด็กอายุสิบแปด และที่สำคัญ เธอคือลูกของผัวใหม่แม่

        ไม่โว้ย ญาติดีกันไม่ได้ !

        ต้องเกลียด เกลียดเท่านั้น !

        เขาเลยพยายามเลี่ยงที่จะพบปะเจอะเจอสองพ่อลูกนั่นด้วยการไปขออาศัยนอนบ้านเพื่อนคนโน้นคนนี้ ไม่เข้าบ้าน  (ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาได้งานแล้วแต่ก็ต้องรอเรียก เลยต้องกลับมาอยู่บ้าน) แต่จนแล้วจนรอดก็ต้องมีวันที่เขาต้องกลับมาอยู่บ้าน (บ้านของลุงโยชิ)

        วันนั้น ถือเป็นคราวซวยของเขา...

        ชายหนุ่มขับรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์มาถึงหน้าบ้าน แม่ปั๊มกุญแจไว้ให้ เขาดับเครื่อง ไขกุญแจหน้าบ้าน ก่อนเข็นรถเข้าไปจอดด้านใน

        เขาไขกุญแจประตูบ้านแล้วเปิดเข้าไป รู้สึกโล่งอกที่เมื่อวานโทรหาแม่แล้วท่านบอกว่าลุงโยชิ มิกิ และแม่ จะไม่อยู่สองวันเพราะต้องไปงานบวชลูกเพื่อนที่ต่างจังหวัด เขาจะได้อยู่บ้านคนเดียว ไม่ต้องทนร่วมชายคากับสองพ่อลูกนั่น

        เขาเดินเข้าไปในบ้าน วางของลงบนโต๊ะ เดินเข้าครัวเปิดตู้เย็นหาขนมกับผลไม้กินจนอิ่มหนำสำราญดีจึงเข้าไปในห้องนอน หลับไปงีบหนึ่งก็ตื่นแล้วรู้สึกหิวน้ำ จึงเดินออกมาด้านนอก

        พลันหูก็ได้ยินเสียงอะไรกุกกักทางหลังบ้าน ชายหนุ่มหูผึ่ง ตอนนี้มีเพียงเขาอยู่ในบ้านเพียงลำพัง เสียงนั่นจะคืออะไร ผีเหรอ บ้าน่า ตอนนี้มันกลางวันแสก ๆ

        หรือว่าจะเป็น ขโมย !