“จะเข้าไปซื้อของ จะเอาอะไรไหม”
ผมขับรถมาจอดหน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งก่อนจะหันมาถามวัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับถามยัยนี่ออกไป เพราะตอนนี้ผมเริ่มจะหิวละ ถ้าขับรถต่อไปกรดไหลย้อนกำเริบแน่ๆ
“เอาซาลาเปาหมูสับไข่เค็ม ข้าวต้ม แล้วก็วินตามินอันนี้ นี่ นายดู สีส้มกับสีชมพูอันนี้นะ”
ฉันหยิบซองวิตามินที่กินประจำให้เขาดู คือผิวฉันมันขาวแล้วแหละ แต่เวลาออกแดดยิ่งกินวิตามินมันยิ่งดูฉ่ำอะแม่ แน่นอนว่าฉันก็ถูกนายนี่คุมกำเนิดอีกครั้งจนได้
“เธอจะกินให้ตัวเธอมันหายไปกับแสงหรือไงวะ แค่นี้ก็ขาวจนจะเป็นกระดาษอยู่แล้วมั้ง”
ผมถามยัยตัวแสบออกไปแบบงงๆ แล้ววัยนี่มันจะต้องกินทำไมวะ ทั้งๆ ที่ผิวก็ขาวมาก แม่งเหมือนจะลอยมาอยู่ละ มันยังต้องกินอีกเหรอวะ
“นี่ นายไม่เข้าใจหรอก นายต้องเรียนรู้อีกเยอะ ซื้อมาด้วย เข้าใจปะ”
“เออ!”
“คิกๆ”
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วจากนั้นคนตัวสูงก็หายเข้าไปในร้านสะดวกซื้อสักพักก็เดิ
