หลังจากพ้นระยะทางจากที่รถติดผมก็ขับโดยใช้ความเร็วที่เร็วมาก จากนั้นก็ใช้เวลาไม่นานตอนนี้ก็เลี้ยวเข้ามาในสถามของไอ้ปริ้นซ์เรียบร้อยแล้ว ซึ่งตอนนี้คนที่กำลังยืนรอผมอยู่ก็มีไอ้คิวลูกน้องไอ้ปริ้นซ์ที่คอยดูแลที่นี่ แล้วก็มีเพื่อนของมันที่เรียน ปวช.ด้วยกันอยู่ด้วยประมาณ 6-10 คน ซึ่งผมก็รู้จักพวกมันดี นอจากนี้ก็มีเฮียเอริค พี่ชายของยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วพวกเพื่อนผมอีก 3 คน ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมนั่นแหละ ผมจอดรถก่อนจะปรายตามามองร่างบางที่อยู่ข้างๆ แต่พอเห็นสิ่งที่ยังนี่กำลังทำก็ถามออกไปเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
"ทำอะไร!!!”
อยู่ๆ ไอ้บ้านี่ก็ถามออกมาเสียงดัง มันดังจนฉันสะดุ้งขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ด้วยความตกใจ วิญญาณอะไรเข้าสิงมันอีกแล้วมั้ง แล้วอย่าลืมว่าตอนนี้ฉันก็กำลังโมโหอยู่ ฉันตวัดสายตาไปมองนิ่งๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนมือก็ปลดกระดุมเสื้อช็อปที่ใส่อยู่ออกจากกันแบบโนสนโนแคร์ใดๆ
