Episode 6 : ยัยเด็กขี้ฟ้อง
2546 Words
คนตัวสูงพูดก่อนจะเอามือมากอดเอวฉันไว้หลวมๆ แล้วไอ้บ้านี่มันว่าฉันตัวหนัก ฉันก็ไม่ได้อ้วนขนาดนั้นสักหน่อยเถอะ แล้วถึงแม้ฉันจะอ้วนจะอวบระยะสุดท้ายก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยปะ ไม่ได้เป็นเมียมันสักหน่อย ทำมาเป็นเดือดเป็นร้อนเก่งมาก ฉันเลยเม้มปากก่อนจะถอนหายใจแล้วก็ถามถึงเรื่องกระเป๋าขึ้นมาอีกครั้ง เพราะฉันก็ไม่ได้อยากนั่งอยู่ตรงนี้นานๆ หรอก
"เอากระเป๋าของฉันมา ฉันจะไปแล้ว"
ผมมองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่บนตัก แล้วหุ่นยัยนี่ หน้าตา รวมถึงกลิ่นตัวแม่งโคตรจะสุดเลย ผมเลยตอบยัยนี่กลับไปด้วยน้ำเสียงสบายๆ โดยที่ใช้มือบีบลงไปที่เอวของยัยนี่เบาๆ
"เธออยากได้คืนก็เปิดหาเอาเอง"
หลังจากเขาพูดขึ้นมาด้วยหน้าตากวนเบื้องล่าง ฉันก็ควันออกหูทันที แล้วสภาพตอนนี้เหมือนเด็กที่นายนี่จ้างมาอะ
"นี่ กระเป๋าฉันอยู่ไหน ทำไมในกระเป๋าของนายมันไม่มี นายจะกวนฉันไปถึงเมื่อไหร่วะ ฉันถามจริงๆ เถอะ"
ฉันหากระเป๋าของตัวเองในกระเป๋าคาดอดของเขา แล้วฉันก็หาจนละเอียดแล้วด้วยนะ ทุกซอกทุกมุมแล้วจริงๆ แต่มันหาไม่เจอ ฉันเลยเงยหน้ามองหน้าคนตัวสูงโดยที่เขายิ้มมุมปากและตอบกลับมา
"ฉันยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่ามันอยู่ในนี้ เธอหาของเธอเองนะ"
ผมยักคิ้วให้ยัยตัวแสบที่ทำหน้าพร้อมฆ่าผม แล้วยิ่งยัยนี่อารมณ์ขึ้นผมก็ยิ่งโคตรจะชอบอะ
"นายนี่มัน งั้นปล่อยฉัน ฉันไม่เอาละ ฉันจะไปทำใหม่”
ฉันพูดออกไปหลังจากหมดความอดทน แจ้งทำใหม่ก็ได้ เดี๋ยวขับรถไปขอเงินสดกับเฮียที่บ้านก่อนก็แล้วกัน มันก็ต้องใช้เวลาแต่ยังดีกว่ามาปวดหัวกับไอ้บ้านี่อะ แล้วในขณะที่ฉันตัดสินใจว่าจะไปทำใหม่แกดูนายนี่
"ฮึ เธอแน่ใจนะ ว่าจะไม่เอาคืน"
ผมหยิบกระเป๋าของยัยตัวแสบออกมาจากเสื้อช็อปและขยับมือไปมือพร้อมถามยัยนี่ออกไปด้วยน้ำเสียงของคนชนะ เพราะผมบอกแล้ว ถ้าได้เอาคืนจะปั่นหัวซะให้เข็ด
"นี่ ทำไมนายชอบแกล้งฉันจังวะ"
"แล้วจะเอาไม่เอา!!"
"เอามาดิ!!"
ฉันเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าแต่แขนก็สั้น แล้วไอ้บ้านี่ก็แขนยาวมาก คือทุกอย่างจะบังคับให้ฉันแพ้ทุกทางเลยหรือไงวะ ฉันเลยโน้มตัวไปหาเขาและพยายามใช้มือดึงแขนของเขาลงมา จนตอนนี้หน้าอกฉันแนบชิดอยู่กับอกแกร่งของคนข้างหน้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เอามา! พี่ศา พี่ช่วยญ่าด้วย เพื่อนพี่มันบ้า!”
ผมมองไอ้ศาที่ลุกขึ้นและทำท่าทางจะเดินเข้ามาช่วยยัยปอมๆ ตัวสั้น ผมเลยรีบห้ามมันออกไปด้วยน้ำเสียงและหน้าตาจริงจัง ก่อนจะใช้แขนอีกข้างโอบเอวยันตัวแสบเอาไว้แน่นกว่าเดิม แล้วบอกเลยนะ ถ้าตอนนี้ยัยตัวแสบอยู่กับผมในห้องนอนยัยนี่ไม่รอดแน่
"ถ้ามึงยุ่ง กูไม่ให้มึงลงแข่งรถ”
"ไอ้สัสโย ไอ้เพื่อนเวร"
"เอามา ไม่งั้นฉันฟ้องพี่ชายฉันแน่ ฉันจะให้พี่ชายฉันมาจัดการนาย”
"ฮึ! ยัยเด็กขี้ฟ้อง ฟ้องคนอื่นเขาไปทั่ว"
"ไอ้บ้า นายตายซะเถอะ"
ฉันใช้มือทั้งสองข้างบีบที่ลำคอของเขาเต็มแรง จะบีบแม่งให้หายใจไม่ออกตายไปเลย แล้วยิ่งบีบก็รู้สึกว่ายิ่งเจ็บที่เอวของตัวเอง เพราะเขาใช้มือบีบเอวของฉันเหมือนกัน อืม เวทีมวยของฉันกับไอ้บ้านี่ได้เริ่มขึ้นอีกแล้ว
"ยัยปอมๆ ตัวสั้น ปล่อยนะเว้ย ตัวแม่งก็หนัก มือก็ยังหนักอีก นั่งเฉยๆ ดิ๊!! ไม่หยุดเดี๋ยวฉันพาไปต่อที่ห้องแม่งเลย!”
“อือหื้อ เพื่อนมึงนี่นะ แม่งเถื่อนสุดๆ”
“ฮึ ก็นี่ใคร นี่ไอ้โยนะครับ”
"ปล่อย!! เอามา!”
"นี่ เธอ!”
ผมมองยัยตัวแสบที่ตอนนี้ปีนขึ้นมาบนตัวผมแล้วก็ใช้มือดึงกระเป๋าออกจากมือผม ประเด็นคือหน้าอกใหญ่ๆ ของยัยนี่จะโดนหน้าผมอยู่ละ อืม เลือดในร่างกายแม่งสูบฉีดไม่ไหวละ พอได้กระเป๋ายัยตัวสั้นก็ลุกออกไป
"ญ่ากับก่อนนะเฮียศา พี่สองคนด้วยนะคะ"
"ครับผม ให้พี่ไปส่งไหม”
"มึงอย่าเสือก! ขาขาดหรือไงเดินไปคนเดียวไม่ได้"
ผมพูดก่อนจะปรายตามองคนตัวเล็กที่ยิ้มตอบไอ้เตอร์ แล้วเวลาพูดคุยกับคนอื่นยัยนี่แม่งยิ้มแย้มแจ่มใส ยิ้มจนปากจะฉีก แต่กับผมนี่แม่งจ้องแต่จะหยุมหัวผม หมั่นไส้ฉิบหาย
"ไม่เป็นไรค่ะ ขาญ่าปกติ ญ่าไปก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ"
"อะไรยังไงสัสโย"
พอยัยตัวสั้นเดินออกไปผมเลยใช้มือเสยผมของตัวเองก่อนจะละสายตาจากที่มองตามยัยนั่นไปจนลับตามามองไอ้พวกชั่วที่รีบเดินเข้ามาถาม ผมเลยตอบพวกมันออกไปเสียงดัง
"อะไรล่ะ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ พวกมึงแม่งคิดเยอะ!!"
"ไอ้สัส พวกกูถาทแค่นี้ตอบซะเสียงดัง แค่นี้เร่งเครื่องเหรอครับพี่”
“ฮ่าๆ”
"สัสเตอร์ เดี๋ยวก็โดนตีนกูหรอก"
"แล้วถ้าไม่มีอะไร กระเป๋าเงินของน้องเขามาอยู่ที่มึงได้ไงวะ"
“เออ ยังไงสิไอ้คนเถื่อน ตอบมาครับผม”
"ก็เปล่า ก็กูแค่บังเอิญเก็บได้"
"ไอ้สัสโย มึงรู้ตัวไหม มึงแม่งโกหกไม่เนียน”
“เออ มึงชอบน้องเขาหรือไง อาการออกชัดนะมึงอะ”
"ชอบส้นตีนอะไร ตัวแม่งก็หนักปากแม่งก็ดี กูไม่สนหรอกเว้ย กูชอบผู้หญิงหวานๆ พวกมึงไม่รู้เหรอ"
"กูจะคอยดูมึง"
"เออ กูด้วย ไอ้ที่บอกว่าไม่ชอบ ไม่สนใจ กูเห็นมาเยอะละ"
"สำหรับกู ไม่ก็คือไม่เว้ย ก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆ"
"แกล้งไปแกล้งมาถ้าตกหลุมรักเขาขึ้นมาจะลำบากนะไอ้เพื่อนเวร"
"เออ พวกมึงหยุดดิ๊ ไปกันเถอะ เดี๋ยวกูจะไปดูผับของกู คืนนี้ต้องไปผับเชี้ยปริ้นซ์กูว่าจะไปสั่งงานลูกน้องหน่อย"
"เออๆ ปะๆ”
ผมพากันลุกขึ้นแล้วก็เดินจากห้องพร้อมกับล็อกประตู แล้วจากนั้นก็ได้ยินเสียงของไอ้ศาถามขึ้นมา ไอ้สองคนที่เหลือแม่งก็รีบหันมาแบบให้ความสนใจแทบจะทันที
"แล้วรอยกัดบนตัวมึงของไอ้ญ่าใช่ปะ"
"อะไรมึง จะเป็นรอยของยัยตัวสั้นนั่นได้ไง อันนี้รอยเด็กกู"
"ไอ้เพื่อนเวร ที่คอไอ้ญ่าก็ติดพลาสเตอร์ครับ กูเห็น มึงจะตอบกูว่าบังเอิญ"
"อ้าวๆ ไหนไม่มีอะไรไงครับเพื่อนเชี้ย"
"เออ พอใจพวกมึงยัง ไปได้แล้ว พวกมึงแม่งน่าเบื่อ"
ผมบ่นพวกมันโดยที่ไอ้เพื่อนเวรก็พากันหัวเราะออกมา จากนั้นผมก็สแกนนิ้วเพื่อเปิดรถก่อนจะสตาร์ทรถและขับตรงไปที่ผับ
Aya Talk
ฉันเดินออกจากห้องนั้นแล้วก็ตรงมาที่รถ ความเร็วที่เดินก็แทบจะวิ่งอะ พอมาถึงรถฉันก็เปิดและปิดประตูลงพร้อมกับสตาร์ทรถ เปิดแอร์ฉ่ำ จากนั้นสิ่งที่ฉันทำก็คือ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้า คอยดูนะ แม่จะเอาคืนสาสมเลย กรี๊ดด"
อืม ฉันกรี๊ดแบบสุดพลังอะแก เพื่อระบายความโมโหในจิตใจของตัวเองตอนนี้ ฉันนั่งหงุดหงิดอยู่ในรถสักพักก่อนจะขับกลับมาที่คอนโด จะว่าไปเดี๋ยวแวะซื้อของสดก่อนดีกว่า วันนี้ต้องไปผับอิเฮียปริ้นอีก หลังจากที่ฉันซื้อของเสร็จแล้วก็ขับรถออกมาจนตอนนี้ก็มาถึงคอนโดแล้วเรียบร้อย ก่อนจะเอาของทุกอย่างมาวางบนโต๊ะกินข้าวแล้วก็เดินมานอนเล่นที่โซฟาตัวใหญ่นุ่มๆ พร้อมดึงผ้าห่มที่พับเอาไว้ขึ้นมาห่ม
"นอนดูซีรีส์ดีกว่า"
ฉันพูดพร้อมกับเปิดทีวีเครื่องใหญ่พร้อมกับเลื่อนดูซีรีส์ใน VIU ดูในมีถือมันไม่สะใจไงแม่ ต้องจอใหญ่ๆ สะใจดี ฉันนอนดูซีรีส์ไปสักพักก็เงยหน้ามองนาฬิกาก่อนจะพึมพำออกมา
"แป๊บเดียวแม่ง 17.00 นาที แล้วเหรอวะ เวลาก็เดินไวเกิน วันๆ ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย"
LINE
17.05 น.
Cus: ชะนีทุกตัวค่ะรวมตัวด่วนนนนนนนน
Ple: ว่าไงคะกะเทย
Ya: มีไรไหนพูด
Mer: ว่าไง
Cus: วันนี้ไปตี้ปะคะ
Ple: อิดอก เรื่องแค่นี้เนี้ยนะ กูก็คิดว่ามีอะไร
Ya: เออ นั่นดิ
Mer: สาระด้วยค่ะกะเทย
Cus: ตอบกูมาแบบนี้ก็คือจะไม่ไปใช่ปะคะ
Ple: ไม่ปฏิเสธค่ะ
Ya: มีเหรอจะพลาด
Mer: ใครไม่ไปกูไม่คุยด้วยค่ะ
Cus: ดีออก อิพวกชะนีมีแก่นสาร โอเครู้เรื่อง แค่นี้นะคะ เจอกัน 21.00 นาที ผับเดิมที่เดิมเดี๋ยวกูโทรจองโต๊ะ
Ya: เคร วันนี้มีรุ่นพี่กูไปด้วยนะ แต่ไม่ได้นั่งโต๊ะเดียวกัน กูจะเลี้ยงเหล้าเค้า
Ple: เคร ยังไงเดี๋ยวเจอกันกูนอนแป๊บ @Ya แหม่ ญาติเยอะนะคะสาว
Ya: ธรรมดาปะวะ แค่นี้แม่ ใครถึงแล้วโทรหากันด้วย
Cus: kkkk
Mer: ตามนั้น
ฉันกดอ่านไลน์ก่อนจะตอบเพื่อนจนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็นอนดูซีรีส์ต่อจนตอนนี้มันก็เป็นเวลา 19.30 นาที เตรียมตัวก่อนดีกว่า กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวก็ถึงเวลาที่นัดกับเพื่อนเอาไว้พอดี จนอาบน้ำ แต่งตัว แต้งหน้า ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้แม่แซ่บมากค่ะสาว แต่งหน้าชมพูชมใจ ชุดเดรสสีดำผ้าลื่นๆ มีสายเล็กๆ คล้องที่ไหล่ทั้งสองข้างเว้าช่วงเว้าตั้งแต่ฐานอกไปจนถึงเอว แล้วก็มีจีบช่วงอก เห็นเนินอกเล็กๆ ความยาวเลยเข่าขึ้นมา ฉันหมุนดูตัวเองในกระจกจนพอใจก็คว้ากระเป๋าออกจากคอนโดแล้วก็ขับรถตรงไปที่ผับ พอมาถึงฉันก็ล็อกรถแล้วก็เดินเข้าไปในผับซึ่งไอ้ปีย์กับไอ้เมอร์ก็มาถึงก่อนแล้ว แล้วดูเพื่อนของฉันมันทักขึ้นมา
"แหม่ๆ ชะนี วันจัดเต็มเลยนะคะ"
"เออ นั่นดิ พอเห็นมึงกูดูเบาไปเลยค่ะแม่ ฉันยอมแล้วจ่ะพี่จ๋า"
“อืม ตัวกูเองก็ยังไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงแต่งตัวมาขนาดนี้ ความรู้สึกเหมือนจะไม่ได้เที่ยวไปอีกนานว่ะ กูเลยจัดเต็มมาแม่งเลย”
“อิห่า ผับทุกผับกูอยู่ที่เดิมไหมล่ะคะสาว”
“เออ นั่นดิ อิญ่ามึงพูดแปลกๆ อยากเที่ยวเมื่อไหร่ก็นัดเพื่อนสิคะแม่”
“นี่ คุณนายแม่คะ กูแนะนำจากใจเลยนะ ถ้าอยากเที่ยวทุกวันก็หาผัวเป็นเจ้าของผับไปเลยสิคะ พวกกูจะได้กุศลด้วยไงอิญ่า”
"พวกมึงก็เวอร์ ผัวนะแม่ ไม่ใช่นึกอยากจะมีก็มีเหมือนสั่งก๋วยเตี๋ยว แล้วอิสวยก็คือยังไม่มา"
ฉันพูดก่อนจะรับแก้วเหล้าจากอิกัสมาแล้วยกแก้วก่อนน้ำสีอำพันจะไหลลงคอไป อือหื้อ เต็มสิบไม่ต้องหัก ทั้งบรรยากาศ กับแกล้ม และเหล้า ทุกอย่างมันดีไปหมด
"อิญ่า มึงเป็นแม่มัน มึงยังไม่ชินกับลูกของมึงเหรอวะ"
"หึหึ เออว่ะ เดี๋ยวกูโทรหามันก่อน"
ฉันโทรไปหาไอ้สวย ตอนแรกก็ฉันคนเดียว ตอนนี้เพื่อนของฉันอีกสองคนก็ช่วยกันโทร แต่ทำไมจ๊ะ อิสวยแม่งเงียบหายไปเลย ฉันเลยวางโทรศัพท์ของตัวเองลงบนโต๊ะแล้วก็เงยหน้าพูดกับเพื่อนออกไปด้วยน้ำปกติ เพราะก็ชินแล้วอะแม่ นีดอิเปิ้ลคือ นัด 11 มาบ่ายของแทร่
"กูว่าอิสวยแม่งสลบละ"
"เออ นั่นดิ ช่วยกันโทรขนาดนี้แม่งยังไม่รับ"
"จะว่าไปกูก็โคตรจะเมื่อยอะ แต่รับปากอิเฮียไว้ ไม่มาก็ไม่ได้"
ฉันนั่งคุยกันไปสักพักก่อนจะเห็นว่าอิสวยเดินเข้ามาในผับฉันเลยช่วยกันโบกมือให้ไอ้สวยหลังจากเห็นว่าไอ้เปิ้ลมันกำลังพยายามมองหาพวกฉันอยู่
"อิเปิ้ล ทางนี้มึง"
"อิดอก สายเสมอต้นเสมอปลายในทุกเรื่องเลยนะมึงอะ"
“คิกๆ ก็นิดหนึ่งอะแม่”
หลังจากนั้นก็คุยกันเรื่องทั่วไปก่อนที่จะมาเข้าเรื่องจะไปอ่อยอิเฮียปริ้นซ์เพื่อจะแก้แค้นอิลิลลี่ เรื่องอิลี่กับไปเปิ้ลก็อย่างที่ทุกคนรู้มานั่นแหละ ถ้าใครจำไม่ได้ก็ไปอ่านเรื่องของมันเอานะ เดี๋ยวจะยาว กลับมาตรงนี้ก่อน พอฉันได้ฟังก็เริ่มไม่เห็นด้วยกับความคิดมันเลยห้ามมันแทบจะทันที
"อิเปิ้ลครั้งนี้กูไม่เห็นด้วย กูรู้จักเฮียเค้าดี มึงก็รู้เค้าเสือผู้หญิง มึงคิดแผนใหม่เถอะ แผนนี้กูไม่เห็นด้วย"
"อืม กูเห็นด้วยกับอิญ่า มึงหาวิธีอื่นเถอะเปิ้ล"
"แต่กูเห็นด้วยกับอิเปิ้ลนะ มึงเตรียมตัวอ้อยเลยค่ะลูกสาว ยังไงมึงก็ชนะแน่นอนค่ะหญิง"
ฉันกับไอ้เมอร์ช่วยกันห้ามแต่ไอ้ปีย์มันเห็นด้วยกับไอ้เปิ้ล อืม พอห้ามมันไม่ได้ก็ต้องปล่อยมันไป เพราะมันดื้ออะ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ มันอยากทำก็ให้มันทำไป บางทีฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แต่ที่ห้ามก็เพราะเป็นห่วงมันนั่นแหละ
"งั้นมึงเตรียมตั้งรับให้ดี เฮีย ทางนี้"
ฉันโบกมือหลังจากที่เห็นเฮียปริ้นซ์เดินเข้ามาในผับพร้อมกับเพื่อนของเขา แล้วมาแบบครบแก๊งด้วยนะ ผู้หญิงแถวนั้นก็มองกลุ่มพี่เขาตาเป็นประกายเลยแหละ ก็กลุ่มเขางานดีแทยจะทุกคนอะ ถ้าไม่รู้จักฉันก็มองค่ะสาว ก่อนสายตาจะเห็นไอ้คนตัวสูงที่ฆ่ากันเมื่อตอนกลางวันมองมาที่ฉัน มองไม่พอ แม่งใช้สายตามองฉันตั้งแต่หัวยันเท้าอะ อยากจะลุกขึ้นไปจิ้มลูกตาจริงๆ มองไม่พอยังส่ายหัวไปมา เหมือนเอือมละอากับการแต่งตัวของฉันนั่นแหละ ฉันเลยเบะปากใส่เขาแล้วก็มองเขาด้วยสายตาเดียวกันกับที่เขามองมา ฮึ ฉันด้วย เหมือนใครที่ไหน
- Writer
