“สงสารทำไม ดูก็รู้ว่ากำลังหลงเด็ก เคยเห็นมาโคเป็นแบบนี้ไหมล่ะ?” ยาคอบถามกลับ ท่าทางของนายจ้าง ผิดปกติเห็นๆ มาโคไม่เคยทำแบบนี้กับคนงาน หากเขาติดพันหล่อนจริงๆ ก็แค่หิ้วไปกก ไม่เคยตามเกาะแกะแบบนี้สักที สาวๆ ส่วนใหญ่มักจะวิ่งไล่ตามาโคด้วยซ้ำ มีนิรดานี่แหละที่พยายามอยู่ห่างๆ แถมยังตั้งป้อมรังเกียจ
“ยาคอบ คิดว่ามาโคฟันหนูนิดาหรือยัง?” ซิลลี่กังขา นางถามความเห็นของคนรุ่นเดียวกัน
ยาคอบอมยิ้ม เขาหย่อนผลพลับใส่ในกระสอบป่านก่อนตอบ “จะเหลือเหรอ? แต่แปลก!! ได้กันแล้ว ทำไมคนของเราถึงยังไม่ยอมถอย?”
ท่าทางของมาโคแจ่มแจ้งขนาดนั้น ไม่ต้องเดาก็พอรู้ แต่ที่ติดใจก็เพราะ มาโคไม่เคยตามเกาะแกะ ผู้หญิงที่เขาเคยนอนกกแล้ว ยาคอบจึงแปลกใจเมื่อเห็นเจ้านายเกือบเป็นเงานิรดา เห็นหล่อนที่ไหน มักจะมีมาโคคอยป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ
“ทำได้ลงคอนะ ยังเด็กอยู่เลย” แม่ครัวสาวใหญ่บ่นอุบ
“เด็กที่ไหน เป็นสาวแล้ว!!” ยาคอบแย้งแทนเจ้าน
