“หึ! เอาอะไรมาแลกถ้าฉันพาออกไป”ผมแสยะยิ้มโอบเอวไอรีน ถ้าผมไม่เผอิญเดินผ่านมาเจอป่านนี้คงโดนไอ้พวกที่วางยาลากไปแล้ว
“รู้รึป่าวว่าทำยังไงถึงหาย”เตนล์พูดเอามือลูบเอวฉันยิ่งสัมผัสร่างกายความรู้สึกต้องการยิ่งมากขึ้น
ฉันก้มหน้าเอาหัวพิงอกเตนล์ ทำไมมันทรมานมากขนาดนี้นะฉันจะลงแดงตายอยู่แล้ว
“ระรู้......ช่วยหน่อยสิ”ฉันก้มหน้าพูดไม่มีทางเลือก ถ้าฝืนทนปล่อยให้ทรมานฉันต้องลงแดงตายแน่ๆเลย
“หึ! พูดว่าอะไรนะ”ผมจับหน้าไอรีนเงยขึ้น ขอร้องให้ผมช่วยแล้วไม่มองหน้ากันได้หรอวะ
“ฮึกช่วยฉันหน่อย มันทรมานไม่ไหวแล้ว”ฉันเริ่มหงุดหงิดขัดใจเพราะเตนล์เหมือนจะแกล้งฉัน
“แน่ใจว่าจะให้ช่วย”ผมยิ้มมุมปากเลิกคิ้วมองไอรีนดูโครตร้อนรน ดูน่าสงสารจังว่ะแต่ก็โง่ไปแดกเอง
“โอ๊ย! ฉันทรมานจะตายอยู่แล้วนะจะทำมั้ย!”ฉันผลักเตนล์ออกด้วยความหงุดหงิด ฉันจนมุมแล้วนะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว
“หึ! ก็มาดิเปิดห้องให้”ผมอุ้มไอรีนพาดบ่าเดินขึ้นช
