YELİZ
“Keşke biz de kalayduk,” dedi Akasya belki de inince kez. Ben de onun kadar tedirgin ve endişeliydim ama yine de dışarıda beklemekten başka yapabilecek bir şeyimiz yoktu. O yüzden en iyisi eve gitmekti.
Abimlerin uyuşturucu işiyle asla ilgileri olamazdı. İnşallah bir sorun çıkmadan bu işin altından kalkabilirdik. Kim abimlerle uğraşırdı ki? Ortada bir saçmalık vardı ve umarım kısa zamanda çözülürdü.
“Bizim yapabileceğimiz bir şey yoktu yenge. Sadece ayak bağı olurduk.”
“Yine de yanlarında kalayduk.”
“Haber duyulursa gazetecilerle sıkıntı yaşayabilirdik. En iyisi evde abimleri beklemek.”
Akasya suratımı asıp sessizliğe gömüldü. Böylesi durumlara Akasya kadar ben de alışık değildim. Hatta abimlerin de alışık olduğunu düşünmüyordum.
Çalan telefonumla Akasya bakışlarını bana çevi
