AKASYA
Yeliz, Asuman, Firuze ile birlikte eve gelmiştik. Hepimiz endişeli ve meraktaydık. Bir yanım Toprak’a kızıyordu. Ben orada sakin sakin çalışırken onlar üst katta endişeli bir bekleyişin içindeymiş. Bana da haber verebilirdi ama vermemişti. Dış kapının dış mandalı da değildim ama nedense unutulmuştum her zaman olduğu gibi. Bunu düşünmemeye çalıştım. Endişeden haber vermeyi unutmuştur belki de. İyimser olmalıydım. En kötüsünü düşünmek bir işe yaramıyordu çünkü.
Firuze hepimizden daha endişeli görünüyordu. Oturmayı reddetmiş, evin içinde bir sağa bir sola dolanıp duruyordu.
“Başımız döndü otur artık,” diyen Asuman’ı başımla onayladım. Firuze’yi izlemek baş döndürüyordu gerçekten.
“O kadın neden kaçırsın ki Yağız’ı? Hayır yani adam seni istemiyor neden inat ediyor ve rahatsız etme
