“แม่ไม่ทานครับ แม่บอกผมไว้แล้ว” หนุ่มน้อยวัยรุ่นรู้อยู่แก่ใจว่ามารดาพยายามเลี่ยง เขาจึงตอบให้บิดาหายสงสัยแม้มันจะหนักกว่าเก่าก็เถอะ
“ได้ไง! กินข้าวไม่เป็นเวลาเดี๋ยวก็ปวดท้อง แด๊ดไปตามเอง...” ดิมิทรีร้อนรน ธรรมดานีรนาทจะคอยมาดูแลความเรียบร้อย แต่นี่...เธอหลบหน้า อาการเงียบเฉยแบบนี้มันส่อเค้าน่ากลัว!!
มีนัชชาวีคนเดียวที่ไม่ใส่ใจสิ่งรอบตัว เธอก้มหน้าลงมองจาน เขี่ยช้อนไปมาบนข้าวสวยร้อนๆ แต่ไม่ตักใส่ปากสักที... “พี่ดีม่า...จะกลับบ้านนั้นตอนไหนครับ” มันเงียบเกินจนดานิลต้องเอ่ยปากถาม พร้อมกับสำรวจความรู้สึกของพี่สาวไปด้วย
หญิงสาวสะดุ้ง เธอเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามซ้ำ!!
“พี่จะกลับบ้าน ‘มาริน’ ตอนไหนครับ...ผมอยากไปด้วย” นิสัยซุกซนประกอบกับชื่อเสียงเลียงนามของ ‘มาริน’ ขจรไปไกล แม้แต่เด็กหนุ่มรุ่นหลังอย่าง ดานิล เบนิคอฟยังพอรู้ เขาอยากเดินเข้าถิ่นเสือ แดนมังกร เพื่อไปสอดส่องความยิ่งใหญ่ของ ‘มาริน’
