Vivi
"Sierra, anak, umuwi ka na lang sa Pilipinas. Maayos naman ako rito," dinig kong sabi ni daddy mula sa aking likuran. Lumingon ako sa kanya at binitawan ang hawak kong telepono. Iniiwasan ko sana na makita niya akong hindi mapakali.
"Dad. naman eh. Ayan na naman po kayo. Sinabi ko po na hinding-hindi po ako aalis dito hangga't hindi po kita kasama pabalik. At pagbalik po natin maglalaro po ulit tayo gaya ng dati. Gusto n’yo boxing pa nga. Nakahanda na po ako daddy, please, gumaling ka lang,” pakiusap ko.
Hindi ko na naman mapigilan ang mapaiyak sa sitwasyon ni daddy. Gusto kong maging positibo sa lahat. Pero nang malaman kong nasa stage four na pala ang colon cancer niya’y hindi na ako mapakali.
Isang linggo na mula nang dumating ako rito, at sa bawat araw na dumadaan ay walang
