“ปกติ ผมทำกินเองตลอดน่ะ”
ธาราทิพย์หันหน้าไปเบ้ปากทางอื่นเมื่อคำพูดของสตีฟที่บอกเธอในวันแรกที่ลงมือทำอาหารให้ร็อก ย้อนเข้ามาในหัวของเธอ
‘ร็อกไม่กินของใครง่าย ๆ นะธารา คุณนี่มีบุญมากนะ ขอบอกเลย’
แล้วปั้นหน้ายิ้มหันไปหาเขา “แต่คุณกินของที่ฉันทำ”
“ก็คุณลงมือทำแล้วนี่ ผมไม่อยากให้คุณเสียน้ำใจ”
“รู้งี้ฉันไม่ทำก็ดี ต่อไปคุณเป็นคนทำบ้างนะ ฉันจะรอกิน”
ร็อกยิ้มไม่ได้ตอบรับไปว่าอะไร ธาราทิพย์กัดอาหารในมือกินจนเกือบหมด ก็พบว่ามีลมหอบใหญ่พัดเข้ามาทางช่องลมตรงกับที่เธอนั่ง จนปีกหมวกของเธอลู่ไปตามลม และที่ปลิวไปตามแรงก็เป็นผ้าคลุมที่ร็อกอุดหนุนชาวบ้านในวันที่พาเธอไปตลาดเมื่อวันก่อนนั่น และมันก็กลายเป็นของของเธอแล้วในวันนี้
“ผ้าคลุมฉัน”
ธาราทิพย์ร้องแล้วพุ่งตัวลงน้ำไป ร็อกกำลังจะเตือนว่าตรงนั้นมีน้ำวนและลึกก็เตือนไม่ทัน จำต้องพุ่งตัวลงน้ำตามไปด้วย เมื่อลงน้ำไปแล้วก็กลายเป็นร็อกที่คว้าเอาผ้าค
