ใคร่รัก 9 งอน
“ว่าไงภัทร” ฉันเอ่ยถามคนที่ยืนหันหลังมองออกไปนอกหน้าต่าง
ใบหน้าบึ้งตึงหันมาสบตากับฉัน เขายืนกอดอก เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เขาคือใครครับ”
“คุณพิเชษฐ์เจ้าของสวนที่อยู่ถัดจากสวนของเราไปไม่ไกล”
“เขาชอบคุณพลอย ภัทรดูออก” ณภัทรเอ่ย เออ ฉันก็พอจะดูออกว่าคุณพิเชษฐ์มาขายขนมจีบ แต่ในบางครั้งก็เหมือนเขาไม่ได้ขายไง หรือการหาลูกค้าซื้อผลไม้ก็เป็นวิธีจีบเหรอ
แต่ไม่ว่าจะยังไงฉันไม่ได้สนใจจะชอบคุณพิเชษฐ์อยู่แล้ว ถ้าฉันชอบเสร็จฉันไปนานละ
“แล้วดูออกไหมว่าน้า เอ้ย! พลอยไม่ได้ชอบเขา” เปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองเพราะคนตรงหน้าขมวดคิ้วชนกันเมื่อได้ยินฉันแทนตัวเองว่าน้า ทำไมเป็นเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ แล้วอะไรอ่า หึงใช่ไหม หึงได้น่ารักจัง
“ดูออกครับ แต่คุณพลอยจะไปทานข้าวกับเขา ภัทรไม่อยากให้ไป ภัทรไม่ชอบให้คุณพลอยอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นครับ” ณภัทรเข้ามากอด มาอ้อนฉัน
หึ! ให้มันได้อย่างนี้สิ เมื่อครู่
