"คุณภัทรจะไปไหนคะ" ป้าแม่บ้านเอ่ยถามเมื่อผมกำลังจะก้าวขาออกจากบ้านตอนดึก
"ไปหาเพื่อนครับ นัดกันไว้"
"บอกนายหญิงหรือยังคะ" ป้าแม่บ้านมีสีหน้ากังวลใจเล็กน้อย
"ภัทรนัดเพื่อนไว้ครับ เดี๋ยวมันคงมารับแล้ว คุณพลอยก็คงไม่ว่างมาสนใจภัทรหรอกครับ ไปก่อนนะครับ" ผมเดินออกจากบ้านมาทันที ไม่ได้สนว่าป้าแม่บ้านจะพูดอะไรอีก
ผมไม่บอกคุณพลอยหรอก เมื่อเย็นเราไม่ค่อยลงรอยกัน เธอไม่ยอมกินข้าวกับผม ไม่รู้ว่าจะรอกินกับใครหรือเปล่า บอกตามตรงว่าผมน้อยใจ ผมอยากยึดเธอไว้ให้เป็นของผมคนเดียว แต่ว่าเธอชอบแทนตัวเองว่าน้า ชอบคิดว่าเป็นญาติของผม ผมไม่อยากเป็นญาติอะไรแบบนั้นกับเธอ ผมอยากเป็นแฟนเธอ แต่ไม่รู้ว่าควรเริ่มแบบไหน เริ่มจากตรงไหน พอไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงก็เลยเกิดความไม่เข้าใจ ผมไม่อยากอยู่บ้านจึงโทรหาเพื่อน นัดกันไปเที่ยวสักหน่อย ฉลองที่ไม่ได้เจอกันนาน
"กว่าจะมาได้นะครับคุณณภัทร" มาวินเอ่ยทักหลังจากที่ผมเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ
"มึงมาเร็วหรือกูมาช้า" ผมว่าผมมาเร็วแล้วนะ แต่ว่าเพื่อนผมมาถึงหน้าบ้านก่อน
"เออ ช่างเถอะ ว่าแต่มึงหล่อขึ้นเยอะนะเนี่ย"
"ธรรมดา คนเกิดมาหล่อ" เรื่องความหล่อจะเถียงทำไม ผมมันหล่ออยู่แล้ว แต่แค่ความหล่ออาจจะมัดใจคุณพลอยไม่ได้ ผมต้องศึกษาการใช้ชีวิตของเธอ จะได้เข้าหาเธอถูก
“เหอะ กูรู้ว่าหล่อ แต่ถ่อมตัวหน่อย”
“กูหล่อ จะถ่อมตัวทำไม”
“มึงนี่นะ”
“แล้วเราจะไปไหนดี”
“วันเกิดเมย์แล้วกัน”
“เมย์ไหนวะ”
“ไปถึงก็รู้เอง”
“เด็ดเปล่า”
“ไปถึงก็รู้เอง”
“มึงกวนตีนจังวะ”
“ไม่น่าต่างกันนะ”
“อืม ถึงคบกันเป็นเพื่อนได้ไง”
เวลาต่อมามาวินขับรถมาที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ผมไม่ได้สนใจชื่อร้าน วันนี้ตั้งใจมาหาอะไรทำแก้เซ็ง ตั้งใจไม่กลับบ้านเผื่อว่าคุณพลอยจะว้าวุ่นเพราะผมหายไปบ้าง
"สุขสันต์วันเกิดนะเมย์" มาวินยื่นของขวัญให้หญิงสาวสวยคนหนึ่งที่ผมรู้สึกคุ้นหน้า
"ขอบคุณสำหรับของขวัญนะวิน" เธอตอบมาวิน ทว่าสายตามองและยิ้มหวานมาหาผม
"ต้องถามเจ้าตัวนะว่าเขาจะเป็นของขวัญให้เมย์ได้เปิดไหม" มาวินเพื่อนหันมายิ้มส่งซิกให้ผม
ผมทำหน้างง บางครั้งต่อให้เราเข้าใจความหมายเราก็ต้องแกล้งใสซื่อบ้าง การที่เราเป็นคนใสซื่อมันดีนะครับ ได้อะไรมาง่าย ๆ โดยไม่ต้องลงแรง
"ทำหน้าตลกจังเลยภัทร ภัทรจำเมย์ได้ไหม" เหมือนอย่างตอนนี้ที่เมย์เจ้าของวันเกิดมายืนตรงหน้าและยิ้มหวานให้ผม เธอส่งสายตาเชิญชวน ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้คิดไปเอง
นึกคิดอยู่นาน สุดท้ายก็ได้คำตอบว่าเธอคือใคร “หวัดดีเมย์”
“ยิ้มแบบนี้คิดออกแล้วใช่ไหมว่าเมย์ไหน” เธอยังคงยิ้มหวาน
“แฟนคนแรกลืมได้ไง”
“งั้นคำตอบของภัทรคืออะไรคะ”
“คำตอบ?”
“คืนนี้เป็นของขวัญให้เมย์แกะได้ไหมคะ” สองแขนของเมย์ยกขึ้นมาคล้องคอผม
“ได้สิครับ” ผมมันคนไม่มีแฟน ใครเสนอผมก็สนองอยู่แล้ว
เอาไว้หาวิธีจีบคุณพลอยได้เมื่อไหร่ผมจะเป็นของคุณพลอยคนเดียว