SOMEBODY แฟนไม่ดี

SOMEBODY15:เลือกผู้หญิงคนอื่น

[AKIN : SAID]

“อ้วกกกกกก...”

ให้ตายสิผมยังไม่ทันที่จะได้พาลิซไปอาบน้ำเลยเธอก็อ้วกใส่เสื้อผมแล้ว เลอะเทอะไปหมด มันไม่ได้เปื้อนแค่เสื้อของผมนะแต่มันยังเปื้อนพื้นอีกด้วย

และตอนนี้ตัวต้นเรื่องก็คอพับหลับไปทิ้งงานให้ผมต้องทำ อยากจะต่อว่าแต่ก็ทำไม่ลงเพราะเวลาได้มองหน้าที่นอนหลับตาพริ้มแบบนี้มันทำให้ผมนึกถึงตอนที่ผมตามจีบเธอใหม่ๆ เลย

ลิซเป็นผู้หญิงที่น่ารักน่าทะนุถนอมเห็นแล้วแม่งก็โกรธไม่ลง เรื่องวันนี้ไม่ใช่ความผิดของลิซหรอกคนที่ผิดมันเป็นผมเองที่ไม่รู้ว่าเมียตัวเองเป็นยังไง

ต่อให้เธอจะเอาแต่ใจไปบ้างและดื้อไปหน่อยแต่นั่นคือสิ่งที่ผมชอบที่เธอเป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว และชอบตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน

ผมเองก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ตัวเองแม่งเลือกทำร้ายจิตใจผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้ได้ ผมมองหน้าลิซที่หลับคอพับไปแล้วแล้วยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเธอ

'ง่วงนอนเหรอเราอ่ะ?'

ลิซพยักหน้าทั้งที่ตาแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้ว และไม่นานเธอก็เอนหัวมาซบไหล่ผมแล้วกรนด้วยนะ วันนี้ผมมารับเธอเหมือนทุกวันและนั่งดูเธอซ้อมหลีดจนเลิกดึก

ที่ผมต้องมารับเพราะไม่อยากให้เธอกลับเองคนเดียวมันน่ากลัว เวลาแบบนี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมาด้วย

“เด็กน้อเด็ก”

'หนูได้ยินนะคะ'

'อ้าวยังไม่หลับเหรอ'

'หัวใจพี่คิณณ์เต้นแรงขนาดนี้หนูจะหลับลงได้ไง'

'อ่า'

นึกถึงวันนั้นทีไรผมก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ คำพูดของลิซที่บอกว่าหัวใจผมเต้นแรงจนทำให้เธอนอนไม่หลับทำให้วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมเขินอายผู้หญิง

ผมอุ้มลิซไปนอนที่เตียงและจัดการกับเสื้อของตัวเองที่เลอะอ้วกของเธอโดยการถอดทิ้งไว้ที่ตะกร้าแล้วพรุ่งนี้ผมถึงจะเอาไปซักพร้อมเสื้อผ้าของเธอ

เรื่องงานบ้านน่ะมันเป็นหน้าที่ผมจะต้องทำอยู่แล้วและผมก็ทำมาตั้งนานแล้ว เพราะรู้ไงว่าลิซน่ะเป็นลูกคุณหนูคงทำอะไรแบบนี้ไม่เป็นหรอก

ผมเองก็ไม่คิดจะให้เธอทำด้วยตอนที่เธออยู่บ้านตัวเองเธอก็ไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้ เพราะงั้นการที่เธอมาอยู่กับผมผมจะทำให้เธอสบายใจสุดจะไม่ทำให้เธอลำบากที่เลือกผม

พอจัดการกับตัวเองเสร็จผมก็จัดการกับอ้วกที่พื้นผมใช้ไม้ถูมาถูและเช็ดทำความสะอาดเพื่อไม่ให้มีกลิ่นก่อนจะถือผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลิซได้นอนสบาย

ผมกำลังจะลุกออกไปทำงานที่ห้องนั่งเล่น เพราะถ้านั่งทำที่ห้องนอนลิซน่าจะหลับไมสนิทเพราะต้องเปิดไฟและอาจจะเสียงดังทำให้เธอตื่นได้

งานที่ผมต้องทำคือรับจ้างพิมพ์งาน งานไหนที่ได้เงินผมทำหมด เหนื่อยแค่ไหนก็ทำถ้าแลกกับเงินที่ผมควรจะได้ เวลาว่างผมจะทุ่มเทกับการทำงานหมดเลย

จนลิซบอกว่าผมไม่มีเวลาให้เธอ เรื่องนี้ผมเข้าใจเพราะผมก็ไม่มีเวลาให้เธอจริงๆ ผมนั่งทำงานได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงลิซละเมอขึ้นมา

“มาบอกอะไรตอนนี้...ไม่ทันแล้วค่ะ” ไม่รู้ว่าเธอกำลังฝันถึงเรื่องอะไรถึงได้ละเมอออกมาแบบนี้ แต่ไอ้คำพูดนี้เหมือนผมเคยได้ยินเธอพูดมาก่อน

'อยู่ใกล้พี่ทุกวันระวังตกหลุมรักพี่นะลิซ'

'มาบอกอะไรตอนนี้คะ มันไม่ทันแล้ว'

มันเป็นคำพูดที่เราพูดกันเมื่อนานมาแล้ว แสดงว่าเธอกำลังฝันถึงผมอยู่สินะ ผมก้มจูบหน้าผากเธอก่อนจะออกมานั่งทำงานข้างนอกต่อให้เสร็จเพราะใกล้กำหนดจะส่งงานให้ลูกค้าแล้ว

พอเปิดคอมขึ้นมาก็มีแชทไลน์เด้งเข้ามาเลย ผมเปิดเข้าไปอ่านทันทีเพราะเป็นคนเดิมที่ผมคุยด้วย ผมคิดว่าเธอน่าจะมีเรื่องอยากผปรึกษาผมก็ได้

ที่จริงผมเองก็ไม่ได้เก่งจนให้คำปรึกษาใครได้หรอกนะแต่มันเป็นเพราะว่าผมไม่อยากให้เธอเก็บเรื่องไม่สบายใจเอาไว้คนเดียว การที่เธอระบายให้ใครฟังก็อาจจะทำให้เธอสบายใจขึ้นก็ได้

0800001122 : ว่างไหมคะ?

AKIN_KIN : คุยได้

0800001122 : ออกมาเจอกันได้ไหมคะมีเรื่องอยากปรึกษา

AKIN_KIN : วันนี้คงไม่ได้พอดีแฟนพี่ไม่สบาย

ไม่นานมันก็ขึ้นว่างอ่านแล้วแต่ฝ่ายนั้นไม่ยอมส่งอะไรมาเลย ผมเลยคิดว่าเธอน่าจะไปนอนแล้วเลยไม่คิดที่จะส่งไปอีก แต่ไม่นานเธอก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

มันเป็นรูปภาพข้อมือที่มีเลือดเต็มไปหมด เหมือนเธอกำลังทำร้ายตัวเองอยู่ ผมตกใจมากจนต้องโทรกลับไปหาเธอทันที ไม่คิดว่าเธอจะคิดสั้นทำร้ายตัวเองแบบนั้น

แม่งเอ้ยทำไมทำตัวแบบนี้นะ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้

“ตอนนี้อยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปหา”

[ไหนบอกแฟนไม่สบายไงคะ ตอนนี้แฟนหายแล้วเหรอ]

เธอพูดประชดแล้วไม่ยอมบอกว่าผมว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ที่ทำแบบนี้คือต้องการอะไรวะก็รู้อยู่ว่าเป็นห่วง

เคยบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ มีอะไรไม่สบายใจก็โทรหาผมได้ แล้วทำไมถึงเลือกทำแบบนี้ รู้แหละว่าเครียดแต่เธอก็มีผมป่ะ

[น่าอิจฉาแฟนพี่จังเลยนะคะที่มีคนดูแล แต่หนูต้องอยู่กับความเหงาให้มันเป็นเพื่อนแบบนี้]

“ลิซหลับไปแล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหน”

ผมร้อนใจกลัวว่าเธอจะทำร้ายตัวเองขึ้นมา สิ่งที่ผมกลัวคือกลัวว่าเธอจะฆ่าตัวตาย เธอบอกผมว่าเธอไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วเพราะไม่มีใครต้องการเธอ

มันก็เลยเป็นสาเหตุที่ผมต้องไปนั่งคุยกับเธอทุกคืนเพื่อไม่ให้เธอคิดจะทำเรื่องบ้าๆ นั่นลงไป เธอก็เคยบอกผมนะว่าเธอรู้สึกยังไงกับผมเธอไม่ขอให้ผมทิ้งลิซแล้วเลือกเธอ เธอขอแค่ให้ผมไปหาเธอบ้างเพื่อไม่ให้เธอเหงา

ผมไม่ได้ปฏิเสธหรือไม่ได้ตอบรับเพราะไม่รู้ว่าถ้าผมให้คำตอบเธอไปมันจะเป็นคำตอบที่น่าพอใจสำหรับเธอหรือเปล่า

พอเห็นว่าเธอไม่ยอมบอกผมก็เอ่ยปากพูดคำว่าเป็นห่วงออกไปทันทีเพราะผมก็เป็นห่วงเธอจริงๆ ในภาพจิตใจของเธอตอนนี้ผมคิดว่าเธอไม่ควรอยู่คนเดียว

“พี่เป็นห่วงเรานะ”

[หนูนอนอยู่ที่อ่างอาบน้ำในห้องของหนูเองค่ะ ถ้าอยากมาก็ต้องทำใจนะคะว่าบนตัวของหนูไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น]

และเธอก็วางสายไป ผมไม่ได้สนเรื่องนั้นหรอกเพราะในหัวของผมมันสนแค่ว่าเธอจะต้องไม่ทำร้ายตัวเองอีก

แม่งโคตรเป็นห่วงเลยว่ะกลัวว่าจะเป็นอะไรไป เพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปจริงๆ ผมคงรู็สึกผิดมากที่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวแบบนั้น

ผมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหยิบกุญแจรถเพื่อจะออไปหาเธอก่อนผมจะออกจากห้องผมหันไปมองลิซที่นอนหลับอยู่ในห้องนอน

ผมจำเป็นต้องทิ้งเธอไว้ให้อยู่คนเดียวเพราะผมไม่สามารถอยู่กับเธอได้ในคืนนี้ เข้าใจว่าเมียตัวเองแม่งไม่สบายแต่อีกคนผมก็ทิ้งไม่ได้เหมือนกัน แล้วลิซจะเข้าใจในสิ่งที่ผมทำ

ผมรู้ว่าการที่ผมทำแบบนี้แล้วโดนลิซจับได้ลิซคงต้องเจ็บกับสิ่งที่ผมทำ เพราะผมดันเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ

ผมเองก็อยากบอกลิซทุกเรื่องนะแต่เรื่องนี้ผมบอกเธอไม่ได้จริงๆ ผมไม่อยากให้เธอไม่สบายใจไม่อยากให้เธอคิดมากกับเรื่องของผม

ถ้าผมไม่ไปหาอีกคนคนนั้นก็อาจจะทำร้ายตัวเองขึ้นมาก็ได้ เพราะเท่าที่เห็นรูปที่เธอส่งมามันคือข้อมือของเธอผมจำได้ เพราะกำไรข้อมือที่เธอใส่อยู่นั้นมันคือกำไรที่ผมซื้อให้เธอเมื่อไม่นานมานี้เอง

ก็ไม่ได้อยากจะทิ้งลิซให้นอนคนเดียวหรอกนะ เอาเป็นว่าผมจะรีบกลับมาหาเธอแล้วกัน ขอไปเคลียร์กับอีกคนก่อน เพราะเธอคนนั้นบอกว่าถ้าผมไม่ยอมไปหาเธอเธอจะทำมากกว่านี้

เธอแม่งรักผมไงเธอบอกว่าขาดผมไม่ได้ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง บอกไปว่าตัวเองมีแฟนเธอก็ไม่สนใจไม่แคร์ด้วย ขอแค่เธอได้อยู่กับผมเธอก็พอใจแล้ว

ได้ยินแบบนี้แล้วกูควรรู้สึกยังไงวะ ผมเดินเข้าไปจูบหน้าผากลิซเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องมาโดยไม่หันกลับไปมองลิซอีกเพราะไม่อยากรู้สึกผิดเวลาที่มองหน้าเธอ

“ขอโทษนะลิซ”

[AKIN : SAID END]