SOMEBODY แฟนไม่ดี

SOMEBODY20:ไม่ได้ตั้งใจเลว

[AKIN : SAID]

ผมนั่งมองประตูห้องน้ำที่ตอนนี้ลิซเข้าไปอาบน้ำอยู่ในนั้นและเข้าไปนานแล้วก็ยังไม่ยอมออกมา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมลิซถึงต้องการที่จะไปไหนมาไหนคนเดียว

ทั้งที่เมื่อก่อนมีแต่ผมเท่านั้นที่พาเธอไปในที่ที่เธออยากไป หรือเป็นเพราะเธอเปลี่ยนไป หรือเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เราต้องเริ่มห่างกัน ผมไม่ได้อยากปล่อยลิซให้ไปไหนมาไหนคนเดียวหรอกนะ

วันนี้ผมแม่งโคตรอยากจะไปรับเธอแทบตายแต่ก็ทำไม่ได้ไง ก็อยากจะบอกเหตุผลเธอไปนะว่าที่ไปรับไม่ได้เป็นเพราะอะไร

แต่ถ้าบอกไปมันก็จะทำให้เธอเสียใจผมไม่อยากให้เธอร้องไห้เพราะผม ผมพยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้ดีแค่ไหนเหมือนกัน

ส่วนเรื่องที่ว่าใครเปลี่ยนไป ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าผมยังรักลิซเหมือนเดิม ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนใจผมได้

ที่ผมบอกไอ้มินทร์ว่าผมไปดูแลผู้หญิงคนอื่นเป็นเพราะว่าเธอไม่สบายและผมก็ไม่อยากบอกลิซให้เธอไม่สบายใจไปด้วย เรื่องบางเรื่องผมก็ไม่อยากให้ลิซรู้เพราะผมเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ

ผมกลัวว่าเธอจะคิดมากเรื่องของผม และกลัวว่าเธอจะคิดว่าผมแอบนอกใจเธอไปหาคนอื่น ยอมรับก็ได้ว่าผมก็มีหวั่นไหวให้ผู้หญิงคนอื่นแต่ผมก็ไม่เคยทำผิดต่อเธอเลยนะเว้ย

ผมยังมั่นคงกับลิซ แต่เวลาที่กลับห้องมาแล้วเจอเธอที่ทำตัวงี่เง่าใส่ผมบางทีมันก็เหนื่อยไง ผมทำงานมาทั้งวันแทนที่จะได้พักผ่อนแต่กลับต้องมาโดนเธอเหวี่ยงใส่แบบนี้

เข้าใจว่ามันเป็นนิสัยของเธอตอนที่เราคบกันแรกๆ งานผมก็ไม่เยอะเท่านี้ผมก็พอรับได้ไง แต่ตอนนี้กูแทบไม่มีเวลาพักไหนจะต้องมาง้อเมียอีก กูแม่งก็ต้องเหนื่อยป่ะ

ลิซเปิดประตูห้องน้ำออกมา ดวงตาของเธอแดงก่ำเหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มา ผมรู้ว่าที่เธอเข้าห้องน้ำนานเพราะเธอร้องไห้ นิสัยของลิซผมรู้จักดี

การที่ผมไม่ได้ให้คำตอบเธอมันคงทำให้เธอเสียใจมากสินะ ก็เข้าใจแหละว่าการเงียบมันก็มีแค่คำตอบเดียวว่าผมอาจจะไม่เหมือนเดิมกับเธอ

แต่ผมก็มั่นใจในตัวเองไงว่าผมเหมือนเดิมกับเธอ แต่กับเธอผมไม่รู้ว่าเธอยังเหมือนเดิมกับผมอยู่หรือเปล่า

คนที่เปลี่ยนไปผมคิดว่าไม่ใช่ผมแน่ เพราะผมมั่นใจมากว่าในใจของผมตอนนี้ยังมีลิซเสมอ และลิซก็เป็นคนเดียวที่ผมรัก เธอไม่ใช่ที่หนึ่งของผมเพราะผมไม่เคยมีที่สอง

ผมอาจจะดูเป็นผู้ชายไม่โรแมนติก ไม่มีคำพูดหวานๆ ให้ ไม่มีการบอกรักเหมือนผู้ชายคนอื่น แต่ผมก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้เหมือนเดิมเสมอ

นั่นคือการทำงานเพื่อเธอหาเงินมาให้เธอใช้ไม่ให้เธอต้องลำบากที่อยู่กับผม เรื่องงานบ้านเธอก็ไม่ต้องทำเป็นหน้าที่ผมคนเดียวหมดเลย เพราะรู้ว่าที่บ้านเธอไม่เคยให้เธอต้องทำอะไรแบบนี้

เรื่องทำอาหารก็เป็นผมอีกนั่นแหละวันไหนเหนื่อยก็ซื้อข้าวกล่องมากิน วันไหนว่างหน่อยก็ทำให้เธอกินเอง เธอแม่งไม่ต้องทำห่าไรเลยเว้ยกูแม่งทำคนเดียว แล้วแบบนี้เหรอที่บอกว่าผมไม่เหมือนเดิม

คงอยากจะถามใช่ป่ะว่าถ้ายังเหมือนเดิมทำไมไม่เลือกลิซ ทั้งที่ลิซเป็นแฟนของผมและผมก็เพิ่งบอกไปเมื่อกี้ว่ารักเธอมากแค่ไหน

ผมรู้ว่าลิซสามารถเอาตัวรอดได้ แต่ผู้หญิงอีกคนที่กำลังป่วยด้วยโรคซึมเศร้าคิดว่าผมควรจะห่วงใครมากกว่ากัน ผมรู้ว่าตัวเองต้องเลือกเมียผมก็เลือกเมียไงแต่ผมก็ทิ้งผู้หญิงอีกคนไม่ได้

ตอนนี้เธอกำลังจะดีขึ้นแล้ว เธอได้รับยาและกำลังรักษาตัวเองเมื่อไหร่ที่เธอหายดีผมจะกลับมาอยู่กับลิซเอาให้เธอแม่งเบื่อหน้าผมไปเลย

ผมน่ะเลือกลิซอยู่แล้วแต่ผมก็อยากให้ลิซเข้าใจในสิ่งที่ผมทำด้วย ไม่มีผู้หญิงคนไหนสำคัญกว่าเมียตัวเองอีกแล้วเว้ย

“อาบน้ำนานจังนะ”

ผมไม่อยากถามว่าร้องไห้ทำไมเพราะกลัวว่ามันจะทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เสียใจแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม

เธอตวัดสายตามามองผมแล้วเมินหน้าไปทางอื่นดูก็รู้ว่าโกรธเรื่องที่ผมไม่ได้ไปรับเธอวันนี้แล้วปล่อยเธอให้กลับเองด้วย คือกูไม่ได้อยากทำแบบนี้ป่ะแต่ดูแม่งเลือกไม่ได้ไง

ลิซเดินมาล้มตัวลงนอนข้างผมโดยไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มบางๆ ให้ แต่ผมรู้นะว่าไอ้รอยยิ้มที่เธอยิ้มน่ะมันเป็นยิ้มที่แม่งโคตรฝืน

ผมโอบกอดลิซไว้จากทางข้างหลังสอดมือเข้าใต้ท้ายทอยของเธอและไม่นานผมก็รู้สึกได้ถึงมีน้ำอะไรไม่รู้เปื้อนที่แขนผมที่เธอหนุนอยู่ ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังร้องไห้

“ฮึก...” เสียงสะอื้นเบาๆ ของลิซทำให้ผมต้องลุกขึ้นมาและจับใบหน้าของเธอหันมาทางผม และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ ด้วยลิซกำลังร้องไห้

ผมเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ แล้วก้มจูบซับน้ำตาให้เธอ เห็นเมียตัวเองเป็นแบบนี้แล้วแม่งโคตรสงสารเธอเลยว่ะ

เข้าใจความรู้สึกของเธอเลยว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหนที่ผมไม่สามารถอยู่ดูแลเธอได้

ผมไม่ชอบเห็นลิซร้องไห้เพราะผมเลยเพราะมันทำให้ผมรู้สึกผิดที่ดูแลเธอไม่ดี ผมอยากเป็นทุกอย่างให้เธอนะ ที่ต้องวิ่งเต้นทำงานอยู่ตอนนี้ก็เพื่อเธอทั้งนั้น

ผมอยากให้เธอคิดว่าเธอคิดถูกที่ลดตัวลงมาคบกับคนอย่างผมที่ไม่มีอะไรเลย

รถยนต์ก็ไม่มีให้เธอนั่งสบายๆ

คอนโดหรูๆ ก็ไม่มีให้เธอนอนเตียงนุ่มๆ มีแต่รถมอเตอร์ไซต์คันเก่าที่ผมซื้อต่อเพื่อนมา

และหอพักราคาถูกให้เธอเท่านั้น ผมคิดว่าสักวันจะทำให้เธอสบายให้ได้ แต่ผมขอแค่เวลาเท่านั้นไม่รู้ว่าลิซจะให้ผมได้หรือเปล่า

ผมกลัวว่าเธอจะทนอยู่ไม่ได้แล้วทิ้งผมไปเหมือนแฟนคนก่อนๆ หลายต่อหลายคน

“ร้องไห้ทำไม?”

ลิซส่ายหน้าเหมือนเธอไม่อยากบอกเรื่องที่เธอเก็บไว้ในใจคนเดียว ผมอยากให้เธอมีอะไรแล้วพูดกับผมตรงๆ

ถ้ามีอะไรในตัวผมที่เธอไม่พอใจผมยินดีที่จะปรับปรุงตัวให้เธอ ผมรู้ว่าเธอคงจะเก็บกดเรื่องของผมมานาน

ผมไม่อยากให้เธอต้องคิดมากกับเรื่องของผมเลยเพราะมันไม่ได้มีอะไรจริงๆ ไม่ได้มีอะไรให้เธอต้องคิดมากเลยเว้ย

ผมยอมเป็นอะไรก็ได้ที่เธอต้องการอยากให้ผมเป็น ผมสาบานกับตัวเองว่าถ้ามีคนที่รักผมจริงและไม่รังเกียจที่ผมจนผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอสบายที่สุด

ไม่ว่าเธออยากจะได้อะไรผมยินดีที่จะหามาให้ และลิซก็เป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่ไม่เคยรังเกียจคนอย่างผม คนที่เดินจับมือกับผมโดยไม่แคร์สายตาคนอื่น

คนที่ไม่ยอมให้ครอบครัวของเธอมาดูถูกผม ผมรู้ว่าเธอแม่งโคตรเป็นเมียที่แสนดีจนผมคิดว่าชีวิตนี้อาจจะหาผู้หญิงที่เข้าใจผมไม่ได้เหมือนเธอแล้ว

ก่อนที่จะมาคบกับเธอผมก็เคยมีแฟนมาหลายคนเหมือนกันนะ พวกเธอบอกว่ารักผมต่อให้ผมจนไม่มีอะไรเธอก็รัก

แต่รู้อะไรมั้ยคบกันได้ไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำพวกเธอก็หายไปจากผมเพราะทนอยู่กับคนอย่างผมไม่ได้ บอกว่าผมไม่มีอะไรให้เธอเลย แค่กระเป๋าใบเดียวผมยังไม่มีปัญญาซื้อให้เธอ

แต่กับลิซเธอไม่เคยเรียกร้องอะไรทั้งนั้น ร้านอาหารหรูๆ ที่เธอเคยกินกับครอบครัวเธอก็ไม่เคยงอแงขอให้ผมพาเข้าไปกิน เพราะเธอรู้ว่าผมไม่มีและที่ผมต้องทำงานหนักก็เพื่อเก็บเงินเอาไว้ให้เธอ

"พี่คิณณ์คิดวันต่อไปเราจะยังเหมือนเดิมด้วยกันอยู่มั้ยคะ?”

คำถามของลิซที่ลิซเอ่ยถามมันเหมือนว่าเธอเริ่มไม่มั่นใจในความรักของเราแล้ว

อะไรที่ทำให้เธอคิดแบบนั้นได้นะ ทำไมจะไม่เหมือนเดิมล่ะ ไม่ว่าจะอีกกี่ปีถ้าผมไม่คิดที่จะนอกใจและลิซเองก็ยังมั่นคงกับผม ผมเชื่อว่าเราจะยังอยู่ตรงนี้ด้วยกัน

“คิดมากน่านอนได้แล้ว”

ผมเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของลิซ เพราะผมไม่อยากให้ลิซคิดมาก บางทีการกระทำของผมอาจจะทำให้เธอคิดว่าผมมีใจให้คนอื่นก็ได้

แต่ก็เข้าใจลิซนะเธอเป็นผู้หญิงก็คงจะมีอารมณ์งี่เง่าเป็นเรื่องธรรมดา ผมควรจะทำความเข้าใจในตัวเธอใหม่และปรับเข้าหากัน

ยอมรับเลยว่าในบางครั้งผมก็เผลอทำให้ลิซเสียใจ และไม่ยอมขอโทษเธอทั้งที่ก็อยากจะทำอย่างนั้น แต่ร่างกายมันกลับไม่ยอมอย่างที่สมองสั่ง

ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นและลิซเองก็ซุกหน้าลงมาแนบอกผม วันนี้ผมอาจทำให้เธอเสียใจและร้องไห้

แต่สักวันเธอจะเข้าใจในสิ่งที่ผมทำให้เธอมากมาย ว่าทั้งหมดที่ผมทำผมทำเพื่อเธอ เพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น ไม่มีอะไรสำคัญกว่าผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว

ผมยอมเสียได้ทุกอย่าง ผมยอมไม่มีอะไรเลย แต่ขออย่างเดียวขอให้ลิซอยู่ข้างๆ ผมแบบนี้ตลอดไปก็พอ

ผมเองก็อยากจะให้ลิซได้ยินความคิดของผมตอนนี้นะ เพราะผมไม่กล้าที่จะพูดคำนี้กับเธอ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันเหมือนน้ำท่วมปากจะพูดก็พูดไม่ได้

ก่อนที่ผมจะมาคบกับลิซผมเองก็เคยมีแฟนมาก่อน ผมคิดว่าเธอจะเป็นคนที่ผมเลือกเป็นคู่ชีวิต

แต่พอเราคบกันได้ไม่นานความสัมพันธ์ที่เราเคยมีให้กันก็เริ่มลดน้อยลง เมื่อเราทะเลาะกันเรื่องงาน

เธอไม่อยากให้ผมไปทำงานและไม่มีเวลาให้เธอแบบนี้ อยากจะไปเที่ยวก็ไปไม่ได้ อยากไปกินอาหารหรูๆ ก็กินได้แค่อาหารตามสั่งข้างทาง

ไอ้ที่ผมต้องทำงานหนักก็เพราะอนาคตของเราสองคน และที่ไม่ยอมพาเธอไปกินร้านอาหารแพงๆ ก็เพราะผมอยากประหยัดเพื่อวันข้างหน้าของเรา

แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจและสุดท้ายเราก็ไปกันไม่ได้จนเธอบอกเลิกผมและขึ้นรถไปกับผู้ชายคนใหม่ที่รวยกว่าผม

ตอนนั้นก็เสียใจนะที่รั้งเธอให้อยู่กับผมไม่ได้ แต่ผมคิดว่าชีวิตของผมไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว

ผมก็ลุกขึ้นมาตั้งใจทำงานเก็บเงินผ่านมาไม่กี่เดือนผมก็บังเอิญมาเจอกับลิซที่ยืนอยู่ป้ายรถเมล์กลางดึกแถมฝนยังตกลงมาอีกด้วย

เห็นอย่างนั้นผมก็เป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับเธอ ผมก็เลยเลี้ยวรถไปจอดตรงหน้าและเรียกให้เธอขึ้นรถมากับผม และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้มาคบกัน

ช่วงแรกๆ ผมคิดว่าไม่นานลิซก็คงจะต้องทิ้งผมไปเหมือนแฟนคนก่อนเพราะไม่มีใครมาทนอยู่กับคนที่ไม่มีเวลาอย่างผมได้หรอก

ผมก็เลยไม่ได้ใส่ใจที่จะดูแลลิซเท่าที่ควร แต่แล้วเธอก็มาบอกผมว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่ผมทำทั้งหมด เธอไม่เคยต่อว่าที่ผมกลับห้องดึก

ไม่เคยต่อว่าที่ผมไม่ได้พาเธอไปเที่ยว ไม่เห็นน้อยใจที่ผมไม่ได้พาไปเดินห้างฯ แต่เลือกพาไปเดินตลาดนัดแทน และอีกอย่างที่สำคัญเธอไม่เคยอายใครเวลาที่เดินจับมือกับผม

และนั่นมันทำให้ผมมั่นใจว่าลิซคือผู้หญิงที่ผมจะต้องดูแลให้ดีที่สุด และถ้าไม่อยากเสียเธอไปผมก็ควรที่จะต้องใส่ใจเธอให้มากกว่านี้

[AKIN : SAID END]