"พี่ห้า เสด็จพ่อมีคำสั่งให้เร่งเดินทางกะทันหันในค่ำนี้"ลี่เจินควบม้ามายังตระกูลจง ลี่หยางใบหน้าสลดลง เขายังไม่ทันได้ร่ำลาหว่านหนิงอย่างที่อยากจะทำแม้จูบลายังทำไม่ได้ อย่างนั้นหรือ
"องค์ชาย ไปทำหน้าที่ของลูกที่ดีและองค์ชายของปวงราษฎร์ทางนี้ข้าดูแลแทน ไม่ต้องเป็นกังวลหว่านหนิงไม่มีทางที่จะทำให้องค์ชายต้องห่วงหน้าพะวงหลังนางเข้าใจสถานการณ์ดี"
"องค์ชายดูแลตัวเอง"หว่านหนิงขึ้นเบาๆ เหมือนจะปล่อยให้คำพูดหลุดลอยตามลี่หยางไป
"พี่ห้าทัพและคนพร้อมแล้วเห็นทีต้องออกเดินทางเสียที"ลี่หยาง เดินเข้าไปยืนตรงหน้าหว่านหนิงรวบร่างบางไว้แนบอกไม่สนว่าจะมีใครอยู่ตรงนั้นบ้าง
"รอข้า คนดีของข้ารอจนกว่าข้าจะกลับมาแล้วข้าจะไม่จากเจ้าไปไหนอีก"กอดหว่านหนิงไว้เหมือนจะประทับไว้ในความทรงจำ
"องค์ชาย ต้องดูแลตัวเองให้ดีสัญญากับหว่านหนิง"คลายอ้อมกอดออกห่างสบตานิ่ง
"ข้าสัญญา"ชุดเสื้อเกราะในตำแหน่งแม่ทัพ กับม้าสีขาวสะอาด
