บทที่ 14 เทวดามาโปรด
ปฏิกิริยาที่เป็นไปตามธรรมชาติไร้การเสแสร้งของหญิงสาว สร้างรอยยิ้มให้กับบุรุษต่างวัยทั้งสองได้ดี แม้คนที่เป็นหลานจะยิ้มไม่กว้างเท่าคนที่เป็นลุงก็ตาม แต่เขาก็คิดว่าเธอน่ารักดี
ฮาโตริกลั้วหัวเราะกับคำสารภาพใสซื่อของหญิงสาว “ไม่เห็นต้องขอโทษเลย รู้ไหมตาดีใจแค่ไหนที่หนูเข้าไปช่วยหลานชายของตาเอาไว้ เพราะถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้น ตาคงตามหาหนูไม่เจอสักที แม่ของหนูเลี้ยงหนูมาดีมากนะ” นิสัยดี ๆ แบบนี้คงถ่ายทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นสินะ นิสัยเธอเหมือนแม่ นิสัยแม่เธอเหมือนยาย ใสซื่อ อดทน มุมานะ และหยิ่งในศักดิ์ศรี
“ไม่ได้เจอกันนานนะสาวน้อย” ไคทักทายหญิงสาวเมื่อมีโอกาสและนั่งที่โซฟาระหว่างเธอกับผู้เป็นลุง
“สะ สวัสดีค่ะ.. บอ.. คุ คุณท่าน” เธอสับสนว่าจะเรียกเขาอะไรดี
“คุณท่าน” ผู้บริหารหนุ่มวัยสามสิบสามชี้นิ้วใส่ตัวเองแล้วพูดเสียงสูง แล้วชี้ไปทางลุง “ฉันแก่ระดับนั้นแล้วเหรอ”
“เปล่าค่ะ
