บทที่ 19
หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว ไคก็พาหญิงสาวกลับไปที่ห้องเช่าเพื่อเอาของใช้ที่จำเป็นมาก่อน
เขาถึงกับอึ้งเมื่อไปถึงที่อยู่ของเธอ นึกเกลียดประมาณขึ้นมาตงิด ๆ ถึงแม้แม่ของเธอจะเป็นแค่ลูกเลี้ยง แต่เขาก็ไม่น่าจะใจดำกับครอบครัวของเธอขนาดนี้ อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะให้สินทรัพย์ติดไม้ติดมือออกมาตั้งหลักปักฐานกันบ้าง เพราะเท่าที่รู้มา พ่อแม่ของเธอก็ทำงานอยู่ในกงสีตระกูลนั้น แม้แต่ยายของเธอเองก็ทำงานหลังขดหลังแข็ง เหมือนไม่ใช่นายหญิงของตระกูล
“คุณอยู่แบบนี้มากี่ปีแล้วหนูครีม”
“ไม่กี่ปีหรอกค่ะ ก่อนหน้านี้เราอยู่ทาวน์เฮาส์กันค่ะ แต่พอเสียแม่ไปแล้วพ่อก็เปลี่ยนไป ครีมก็พยายามจะทำงานมาผ่อนต่อ แต่ก็หนักเกินตัวค่ะ สุดท้ายก็โดนธนาคารยึดไปแบบไม่รู้ตัวเลยค่ะ”
“แล้วคุณไม่มีญาติพี่น้องเลยเหรอ”
“เท่าที่รู้ไม่มีนะคะ เพราะยายไม่เคยพูดถึง”
“แล้วคุณล่ะ ไม่มีความทรงจำในวัยเด็กหลงเหลืออยู่บ้างเหรอ”
“ก็พอม
