บทที่ 29 ไม่ญาติดี
ฉะฉาน เด็ดขาด แต่มันก็ทำให้คนฟังถึงกับเลือดขึ้นหน้าด้วยความโมโหระคนหึงหวง เธอทำแบบนั้นแล้วจริง ๆ เหรอ
“เท่าไหร่ล่ะ บอกมาสิ ฉันยินดีซื้อในราคาที่สูงกว่าสิบเท่า” แม้จะหึงหวงแต่เขาก็จะไม่แสดงออก เพราะไม่อยากเสียหน้ามากไปกว่านี้อีกแล้ว
“ร้อยล้านก็คงไม่ขายหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นคนอื่นแค่ห้าพันฉันก็เอา” แม้จะอับอายกับคำดูถูกของเขา แต่เธอก็เชิดหน้าตอบโต้
“หนูครีม!” มือใหญ่บีบคางของหญิงสาวอวดดี ใช้มือข้างเดียวบังคับพวงมาลัย
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
หญิงสาวฟาดฝ่ามือใส่แขนที่ยื่นมาบีบคางตนสุดแรง ข่มกลั้นความเจ็บปวดไม่ให้เขารู้
“ปล่อยฉันนะคุณพี อย่าให้ฉันต้องเกลียดคุณมากไปกว่านี้เลย” คำพูดของเธอได้ผล มือที่บีบคางแน่นปล่อยออกแทบจะทันที จังหวะนั้นเองที่รถเริ่มชะลอตัวเพราะสัญญาณไฟแดง
คลิก!
“อย่าคิดอะไรตื้น ๆ นะครีม” ปฐพีขู่หญิงสาวขณะกดล็อกตาย ไม่ให้เธอปลดล็อกประตูได้
“ปล่อยฉันนะ
