“ขยะแขยงมากเลยหรือครีม ถ้ายังงั้นคงต้องกล้ำกลืนฝืนทนซะหน่อย หากต้องมีผัวเป็นคนที่คุณขยะแขยงที่สุด”
“ฉันเกลียดคุณ อย่าเข้ามานะ ถอยไป”
มือเล็กผลักไสกายกำยำให้พ้นตัว เท้าทั้งสองข้างพยายามยกถีบไปตามลำตัวของพ่อเลี้ยงกฤตย์ แต่เธอก็ทำได้ไม่ได้นาน เพราะพ่อเลี้ยงใช้พละกำลังที่มีมากกว่าจับยึดมือเล็กทั้งสองไว้แน่น
“เกลียดก็ต้องทน เพราะผมต้องการรักคุณจับใจ”
“ปล่อย คุณกำลังจะข่มขืนฉัน”
“ใครบอกคุณว่าผมกำลังจะข่มขืนคุณ ผมกำลังจะพาคุณเข้าห้องหอต่างหากล่ะ”
“เรายังไม่ได้แต่งงานกัน”
“อ๋อ...แน่นอนยาหยี เรายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เราเกือบจะได้แต่งงานกันแล้วหากคุณไม่เบี้ยวงานแต่งซะก่อน แต่ก็ไม่ช่างหัวมันเถอะ ตอนนี้ผมไม่สนใจว่าคุณต้อง
การแต่งงานกับผมหรือไม่ เพราะผมจะพาคุณวิวาห์เหาะเดี๋ยวนี้”
“ไม่เอา...ปล่อย...”
ชาครียาไม่อาจร้องประท้วงไปได้มากกว่านี้ เมื่อเรียวปากของเธอถูกปิดด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าว
