บทที่ 17

1199 Words

“อย่าให้ผมหยุดเลยนะครีม ผมต้องการกินคุณ” พ่อเลี้ยงกฤตย์ทำตามที่พูดด้วยการหมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้าเขา และก่อนชาครียาจะทันปฏิเสธ ริมฝีปากร้อนรุ่มก็ประกบจุมพิตทั่วดอกไม้หวานฉ่ำแทนที่ปลายนิ้วแข็งแกร่งที่ร่ายเพลิงรักไปเมื่อสักครู่ “โอ้...พ่อเลี้ยง...” ชาครียาสะดุ้งสุดตัว หายใจรัวเร็ว ครางระงม คลื่นความหรรษารัญจวนใจแล่นซ่านทั่วทุกเส้นเลือด เมื่อรับรู้ได้ถึงลิ้นสากที่ตวัดโลมไล้ทั่วกลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำ ริมฝีปากร้อนรุ่มที่กดจูบดูดดื่มหนักหน่วง ทำเอาเธอต้องเขม็งปลายเท้าขึ้นขยับกายให้เป็นในท่วงทำนองเดียวกันของปลายลิ้นสาก ที่ยังคงตวัดโลมไล้รัวเร็วทั่วความหวานฉ่ำ ส่วนมือใหญ่ก็เอื้อมไปฟอนเฟ้นบีบขย้ำทั่วสะโพกผายมนทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมปทุมถันเต่งตึงทั้งๆ ยังมีอาภรณ์ปกปิดอยู่ “ผมอยากกินคุณเดี๋ยวนี้ ครีม” พ่อเลี้ยงกระซิบเสียงแหบลึก สอดปลายลิ้นลึกเข้าไปในความหวานฉ่ำเร่าร้อนที่ขยับเสียดสี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD