ทาสจอมอสูร

ตอนที่ 3 (3) จบบท

สีหราชใจป้ำอยู่แล้วแม้จะไม่ได้เรียกมาทำเรื่องอย่างว่าแต่เมื่อเรียกออกมาแล้วก็ต้องจ่ายค่าจ้างให้เท่าเดิมเหมือนทุกครั้ง ถือซะว่าเป็นค่าเสียเวลา แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าที่เจ้าหล่อนพูดอย่างนั้นเพราะคืนนี้จงใจจะหาลูกค้ารายใหม่ไปขึ้นเตียงก็ตาม

อยากทำอะไรก็ตามใจเขาไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวอยู่แล้ว นอนด้วยกันก็ป้องกันตัวเองและมีสติตลอดเวลายังไงก็ไม่มีทางพลาดติดโรคหรือทำสาวพวกนี้ท้องอย่างแน่นอน ส่วนจะร่วมเตียงนานแค่ไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับเวลา อย่างมากสุดเดือนสองเดือนเขาก็คงเซย์กุ๊ดบายแล้วไม่ค่อยอยากร่วมสัมพันธ์กับใครนานๆ

“ขอบคุณค่ะ คุณสิงห์น่ารักแถมยังใจดีที่สุดในโลกเลย” ทำตาแวววาวมองธนบัตรหลายใบถูกส่งมาตรงหน้ารีบรับมาจูบโดยไม่อาย เลิศมาก ไม่ต้องร่วมหลับนอนแต่ยังได้ค่าจ้างเท่าเดิม

“สั่งจานนี้เพิ่มหน่อย”

ชี้ปลายนิ้วไปยังกับแกล้มจานที่พร่องลงมาก เพลงพฤกษาเก็บธนบัตรใส่กระเป๋าเรียกเด็กเสิร์ฟในร้านมารับออร์เดอร์เพิ่มและถือวิสาสะสั่งมาเหล้ากับกับแกล้มมาตุนเยอะๆ ไม่รู้หรอกว่าสีหราชจะอยู่ดึกแค่ไหนแต่หล่อนจะยังไม่กลับเร็วฉะนั้นต้องฉวยโอกาสสั่งมาตุนให้เขาจ่าย

ผู้หญิงอย่างหล่อนไม่ได้โง่อยากครอบครองสีหราชแบบหน้ามืดตามัวเลยซะทีเดียว แค่กำลังรอจังหวะงามๆ ระหว่างรอก็สูบเลือดสูบเนื้อจากเขามาให้มากที่สุดเผื่ออนาคตถูกเขาทิ้งจะได้ตั้งตัวได้

“สีหน้าคุณสิงห์ดูเครียดๆ นะคะ”

ปกติถ้าเครียดเรื่องงานเขาจะขลุกอยู่กับงานไม่นัดหล่อนออกมาดื่มเหล้า แต่นี่กลับนัดออกมาแสดงว่าเรื่องเครียดของเขาต้องไม่ใช่เรื่องงานแน่นอน แล้วมันเรื่องอะไรกัน เพลงพฤกษาไม่ได้อยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นเพียงแค่รู้ไว้เพื่อหาทางรับมือกับอารมณ์เขาเท่านั้นเอง

นัยน์ตาสีนิลแฉลบมายังตนเอง ควบคุมไม่ให้หัวไหล่สะดุ้งยากมากเนื่องจากสายตาเขาค่อนข้างเฉยชา

“อะไรกัน สีหน้าผมมันฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่ค่ะ บางทีคุณสิงห์อาจจะไม่รู้ตัว” เพลงพฤกษาแยกแย้มเรียวปากเคลือบลิปสติกสีแดงจิกสายตาคมคายสะกดหนุ่มหล่อให้จดจ้องมองมาทางตัวเองสายตาห้ามกะพริบเด็ดขาด

“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ผมกลับบ้านก่อนนะ”

หยิบเงินออกมาวางบนโต๊ะเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับรายการที่สั่ง ไม่สนใจจะมองสาวสวยซ้ำสองเดินสง่าผ่าเผยจากความมืดออกจากร้านเหล้ากลางเมืองทันที ฝ่ายเพลงพฤกษานั้นมองตามกระทั่งสุดสายตาจึงกล้าส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอไม่ชอบความเย็นชาของชายหนุ่ม