"เป็นอะไรครับเจ๊ เดินซะห่างเชียว?"
"เอ่อ... เปล่าค่ะ... มันแค่เขินๆ น่ะ..."
"เอ้า! เขินไรเนี่ย... ชวนผมมาควงแขนเที่ยวไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ห่างเป็นเมตรซะงั้นล่ะ"
"ก็... เดี๋ยวคนจะเอาไปนินทา หาว่าสาวแก่เลี้ยงเด็ก... เธอจะอายเอานะตะวัน..."
เจ๊ผิงพูดก้มหน้าทำเสียงซึมๆ ตะวันเห็นก็แอบยิ้มแล้วยื่นมือออกไปจับมือเธอดึงตัวให้เข้ามาชิดๆ แล้วพาเดินไปด้วยกัน
"ตะวันนนน... มีแต่คนมองเราทั้งนั้นเลยนะคะ"
"มองเพราะอิจฉากันทั้งนั้นแหละเจ๊... ดูนั่นสิ ผู้หญิงก็อิจฉาเจ๊ที่ควงหนุ่มหล่ออย่างผม... ส่วนผู้ชายทางนั้นก็อิจฉาผมที่ได้กอดเจ๊... แบบนี้"
เขายกมืออ้อมไปโอบไหล่เจ๊ผิงแล้วเดินยิ้มกว้างแบบไม่สนใจใคร ทำให้เธอถึงกับหันไปมองเด็กหนุ่มตาหวานเยิ้ม
"เจ๊เห็นผู้ชายที่เพิ่งเดินสวนเราไปมั้ยครับ... จ้องนมเจ๊ตาถลนเลย ฮ่าๆ"
"พูดอะไรน่าเกลียดอีกละ... เบาๆ หน่อยสิ เราอยู่ข้างนอกนะคะ" เธอกระซิบกระซาบและแกล้งหยิกแขนเขาเ
