เพียงออจอดรถยนต์คันเก่าไว้ที่ตำแหน่งเดิม นอกชายคาบ้าน เธอเดินลากขาเข้าบ้าน ตั้งใจจะเริ่มงานเป็นสิ่งแรก แต่ท้องของเธอร้องโครกครากเตือน เธออดอาหารอีกแล้ว เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องของยายทิพย์ หมู่นี้เธอกินอาหารไม่ตรงเวลาเลย
เธอเดินเข้าครัว เริ่มทำอาหารง่ายๆ ให้ตัวเอง แต่แล้วเพียงออก็ต้องชะงัก เธอได้ยินเสียงรถยนต์แว่วๆ ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครสักคนหลงทางผ่านมา บ้านของแตงไทยอยู่สุดทาง ถัดจากบ้านคือแม่น้ำที่กว้างเอาเรื่อง เธอเองก็ไม่ได้มีเพื่อนมากมาย ที่สนิทด้วยก็มีแค่ดาหวัน และช่วงเวลาเร่งด่วนเช่นตอนเที่ยง ดาหวันคงกำลังหัวปั่นกับออเดอร์เครื่องดื่มที่ถาโถมเข้าใส่
เพียงออถือจานข้าวผัดสารพัดผักเหลือๆ ก้นตู้เย็น เดินออกมาแง้มชายผ้าม่านมอง
“เหอะ!!” เธอพ่นลมหายใจออกมาจากช่องจมูกแรงๆ
ชายตรงหน้าตั้งใจให้เธอสบายใจชั่วครู่ แล้วเขาก็ตามมาทำลายความรู้สึกดีๆ ของเธอจนได้
“ผมหิว ขอเข้าไปได้ไหมครับ?”
เพ
