‘พระเจ้าช่วย ผู้หญิงคนนี้ซิงว่ะ’ ดัสตินคร่ำครวญในใจ เขาไม่อยากเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ
“หยุดดิ้นได้แล้ว ยิ่งดิ้นเธอก็ยิ่งเจ็บนะออ อยู่เฉยๆ สักพักเถอะ!!”
ดัสตินตวาดพร้อมกับปลอบใจ เขามาไกลเกินกว่าที่จะถอยหลัง แต่ก็กระอักกระอ่วนเกินกว่าที่จะเดินหน้าต่อ
เพียงออหยุดดิ้นเพราะคำสั่งนั่น เธอมองสบนัยน์ตาสีดำสนิท แววตาของเขามีทั้งแรงปรารถนาและความงุนงง
“ออ”
“อยู่เฉยๆ!!” ดัสตินกลั้นใจพูด เขากำลังจะหมดความอดทน เมื่อแก่นกายถูกรูดรัดแรงตอดนั่นทำลายสติของเขาแบบสิ้นเชิง
ดัสตินโน้มตัวลงมาใกล้ เขาบดจูบ เคล้นคลึงเต้าเต่งตึงตรงหน้า เขาเร่งขยับบั้นเอว สอดลึกเข้าไปอีก เวลานี้ดัสตินหยุดตัวเองไม่ได้ แม้จะรู้ดีว่าสัญญาณอันตรายเริ่มต้นทำงานแล้ว เขาถลำสุดตัว ลึกจนถอยหลังกลับไม่ทันแล้ว ที่ควรทำตอนนี้คือเดินหน้าต่อ ไม่ว่าปลายทางจะคืออะไร เขาก็ต้องไปให้ถึง
เพียงออห่อไหล่ เนื้อตัวเสียดสยิว หลังความเจ็บแปลบผ่อนคลายลง
