"ถ้าอย่างนั้นตอบมาสิว่า...ทำไมผมต้องคอยตามเป็นห่วงคุณอยู่ตลอดเวลา"
"ฉัน...ฉันไม่รู้ มันเรื่องของคุณ" หล่อนตอบด้วยความทะนงพร้อมๆ กับหายใจหอบแรงขึ้นเมื่อสงกรานต์กระชากร่นชุดราตรีที่เหลือจนหลุดลุ่ยลงไปด้านล่างสุดปลายเท้า ทั้งเนื้อทั้งตัวหล่อนเหลือเพียงแพนตี้สีดำตัวจิ๋ว ซึ่งไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
"เพราะผมรักคุณไง...ผมรู้สึก ผมก็กล้ายอมรับ ไม่ต้องถามเหตุผลหรอกว่าทำไมเพราะมันไม่มี ทุกอย่าง...เป็นความรู้สึก และคุณจะรับรู้ได้ถ้าคุณก็รู้สึกเหมือนกัน"
"ไม่มีทาง...ฉันจะมารู้สึกอะไรกับคนชอบฉวยโอกาสได้ยังไง"
"ปีย์ชาร์ต่างหากที่ฉวยโอกาส เขาใช้คุณเป็นเครื่องมือในการตอบสนองรสนิยมของตัวเอง"
"คุณเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเท่าไหร่" หล่อนใช้สองมือผลักศีรษะของชายหนุ่มเพื่อให้เขาละใบหน้าไปจากทรวงอก เพราะเขากำลังทำให้หล่อนรู้สึกเร่าร้อนไปทุกที ยอดถันที่เปียกชื้นเกร็งเครียดอวดพุ่มยอดจนน่าบัดสี ยิ่งถูกเขาดูดด
